(18)...

ik voelde iets kriebelen aan mijn neus. ik probeerde het weg te slaan, maar het leek te groot om weg te slaan. Ik opende zuchtend mijn ogen. een plukje haar. zo irritant en... dat zou heel gemakkelijk weg moeten gaan. ik keek een beetje hoger. Georg keek me glimlachend aan. Hij had een beetje van mijn haar vast waarmee hij aan mijn neus kietelde. 'SOrry, ik kon het niet laten.' mompelde hij lachend. ik rolde met mijn ogen. 'Het is wel tijd om op te staan,' mompelde Georg. 'Na een uur had ik genoeg van je grappige geluidjes.' zei hij. Ik keek op de klok, negen uur. hij was dus al een uur wakker en ik lag hier gênant te doen. Over gênant gesproken... het feit dat Georg bleef liggen, ook al zei hij dat het tijd was om op te staan en het feit dat hij veel te dichtbij leek.. ja hoor, ik had het kunnen weten. ik lag nogal onelegant op hem, met mijn armen zowat rond hem. ik probeerde niet naar hem te kijken eenmaal ik tot die conclusie kwam. 'Ik geef het toe..ik snapte het ook niet helemaal toen ik wakker werd.' fluisterde hij in mijn oor. oh god..dat ik van zoiets rillingen op mijn rug kreeg... Georg lachte en wachtte.. ZO ongeveer tot dat ik doorhad dat ik eerst van hem af moest voor hij kon rechtstaan. Hij lachte, mijn wangen solliciteerden om als tomaten door te gaan.. Ik merkte dat hij geen shirt meer aan had. ik keek hem verbaast aan, hij merkte mijn blik op. 'Jah, het is zomer maar ik wou het raam niet meer open zetten voor de muggen dus heb ik mijn t-shirt uitgedaan. Toen ik weer in bed kroop lag je bijna meteen op me.' oh, hij vond het toch zo grappig. 'Ik stel voor dat ik even om koffiekoeken ga terwijl jij je gaat douchen of zo..' mompelde hij terwijl hij de kamer verliet. Ik knikte. Dan kon ik op zijn minst geen stommiteiten begaan..