Voorspelling komt uit? - 122

Yle en Katara zaten bij Katara thuis.
“Dag tante Lizzie”, glimlachte Yle toen ik binnenkwam.
“Kom op, nu hang je, we gaan dat spelletje spelen”, grijnsde Katara.
“Nee meisjes, nu niet”, zei ik serieus.
“Wat is er?”, vroeg Yle meteen. “Heeft het met die brief te maken?” Ik knikte.
“Kom mee, Yle, je moeder wil je spreken. Jij ook, Katara.” Ze schrokken van mijn ernstige toon.
“Tante Lizzie, wat is er dan?”, vroeg Yle zacht. “Waarover gaat het?”
“Dat kan ik niet zeggen, Yle, niet hier. Kom.” Ik liep het huis uit, met een zenuwachtige Yle en Katara achter me.

“Mama, wat is er?”, vroeg Yle meteen toen we de woonkamer in liepen.
“Ga zitten, meisjes”, zei Thomatio zacht. Ik ging terug naast Azulena zitten. Yue en Diana zaten dicht tegen elkaar en hielden elkaars handen vast. Yle en Katara gingen zenuwachtig zitten.
“We hebben een brief van de vuurheer gekregen”, zei Yue met verstikte stem. “Hij gaat ons aanvallen en we kunnen niet winnen.” Het koste haar veel moeite om de uitleg over haar lippen te krijgen dat de vuurheer ons zou aanvallen en dat ze niet konden terugvechten.
“Dus… Onze stam valt in hun handen?”, vroeg Yle angstig. “Met hoge belastingen en geen sturing meer en zo?”
“Ja”, zei ik zacht.
“Maar, Keylina, kan jij daar dan niks aan doen?”
“Ik zal mijn best doen, Yle, maar hoe dan ook zullen we niet veel kunnen uithalen, het zal hier vol soldaten lopen.” Iedereen zweeg. Niemand kreeg het slechte nieuws over zijn lippen. Maar Yle en Katara kenden ons te goed.
“Er is nog iets hé?”, vroeg Katara zacht.
“Iets heel erg”, vulde Yle aan. We keken elkaar aan. Uiteindelijk was het Azulena die antwoordde:
“De vuurheer is onmenselijk. Hij doet alsof hij deze stam zal sparen, maar wat hij in werkelijkheid doet is het tegendeel. Hij heeft de gewoonte de heersers van de plaatsen die hij gevangen genomen heeft gevangen te nemen, te vernederen, hen alles af te nemen. Maar dat zegt hij normaal nooit op voorhand.”
“Wat is hij met ons van plan?”, vroeg Yle doodsbang. Yue slikte. Met moeite gaf ze haar dochter antwoord:
“Hij zegt dat de overname vredig kan verlopen, dat niemand van de stam gewond moet raken in een gevecht of sterven. Op één iemand na.” Ze slaagde er niet in verder te praten. Yle staarde haar aan.