Prologo

Een sierlijk wit licht bewoog zich langzaam door de lucht, op weg naar zijn bestemming. Er was niemand in de buurt om het licht waar te nemen. Langzaam vloog het naar de berg Olympus, waar de 12 goden woonden. Helemaal boven op de berg stond een groot wit gebouw, waar het witte licht naar binnen vloog. Het daalde en kwam neer midden in de kring van 12 stoelen die gevuld waren met de goden zelf. Langzaam transformeerde het witte licht in een blonde engel met grote zachte vleugels. Gelijk had de engel de aandacht van de goden. ‘Helaas moet ik u slecht nieuws vertellen’ sprak de engel tegen Zeus, de oppergod. ‘Hades en Persephone, god en godin van de onderwereld, verklaren de oorlog aan Olympus. Ze zullen niet opgeven voordat ze alles en iedereen hier verwoest hebben om daarna door te gaan naar de aarde, om vervolgens heel de aarde over te nemen’. Het bleef een lange tijd stil en de goden en godinnen keken elkaar onderling aan. ‘Het ergste wat maar kon gebeuren is dus gebeurd, Gabrielle’ zei Zeus. ‘Ik vrees van wel’ sprak de engel, Gabrielle. ‘De krachten van Hades nemen met de dag toe en hij staat hier niet alleen in. Hij heeft alle dodelijke monsters en titanen aan zijn kant staan. Olympus zal dit nooit alleen aan kunnen, dus hier is mijn raad; verzamel alle levende zonen en dochters van de goden en breng ze samen in Olympus om samen te strijden tegen Hades en zijn leger. Alleen als jullie dat doen, maken jullie nog enige kans’. Alle goden en godinnen hadden even een moment nodig om het nieuws te verwerken. ‘Je hebt gelijk’ zei Zeus tegen Gabrielle. ‘Ook al wil ik niets liever dan onze kinderen hier buiten houden, maar we hebben geen keus, we hebben hun nodig. Bedankt voor je komst, Gabrielle’ zei Zeus. ‘En mag het goede, winnen van het kwaad’ zei Gabrielle. Met die woorden transformeerde Gabrielle weer in het witte licht en vloog vervolgens weg uit het paleis.

‘Ik ben bang dat we de aarde na velen jaren weer een bezoek moeten brengen’ sprak de stem van Zeus. ‘We moeten de rest van onze kinderen vinden’.