Hoofdstuk zeven: Sleepless night • 7.2

‘Kun je ook niet slapen?’ Niall had nog maar net haar slaapkamerdeur open gedaan toen hij de vraag al stelde. Hij trok de deur weer achter zich dicht en keek naar het gestalte dat in het raamkozijn zat. Het leek erop dat ze er al een tijdje zat. Rustig wandelde hij wat verder de kamer in en ging op de rand van haar bed zitten.
‘Niet echt… Hoe wist je trouwens dat ik wakker was?’ Ze had haar hoofd nu in de richting van de blonde jongen gedraaid. Ze was echter niet van plan om uit het raamkozijn te komen. Haar armen hield ze om haar knieën heen geslagen.
‘Ik kon je horen zuchten tot in mijn kamer,’ antwoordde Niall lachend. Natuurlijk met dank aan zijn uitmuntende gehoor waardoor hij dus de kleinste geluiden kon onderscheiden. Alexandra moest op haar beurt ook een klein lachje laten horen. Ze moest inderdaad toegeven dat ze wel heel wat zuchten had laten ontsnappen vannacht.
‘Sorry, ik wou je nachtrust niet verstoren,’ merkte ze met een sarcastisch toontje op. Ze had zo’n vaag vermoeden dat Niall om dezelfde reden als haar nog wakker was. Ze zaten namelijk met hetzelfde probleem dus was het ook wel logisch dat ze er met elkaar over praatten.
‘Niet jou schuld, er is iemand anders die me steeds wakker houdt,’ verzuchtte Niall. Fysiek mocht die persoon dan wel niet aanwezig zijn, maar in zijn hoofd was er bijna niks anders aanwezig dan hij. Iets wat hij haatte. Iets waar hij niets aan kon doen.
‘Join the club,’ verzuchtte Alexandra op haar beurt weer. Het leek echt alsof hij constant aanwezig was, ook al was dat niet eens het geval. Hij bleef hen gewoon achtervolgen tot het moment waarop ze aan hun einde zouden komen.
Normaal gezien voelde ze zich helemaal niet zo snel bedreigd, maar dat was nu wel helemaal anders. Ze was echt bang voor hem. Bang dat hij haar zou doden en dat ze Louis voor de zoveelste keer alleen achter zou moeten laten.

‘Louis weet dat er iets niet klopt. Hij kwam me daarstraks zelfs ondervragen,’ gooide Niall er na een korte stilte gewoon uit. Hij kon dit soort dingen gewoon beter tegen haar vertellen aangezien het toch eigenlijk haar zaak was. Natuurlijk wilde hij haar helpen, maar het liefst werd hij er niet al teveel bij betrokken.
‘Wat heb je tegen hem gezegd?’ Alexandra wist wel dat Niall niks over hun probleem zou zeggen, maar ze wilde gewoon weten wat hij Louis dan wel had verteld. Ze wilde er namelijk alles aan doen om hem uit de problemen te houden. Hetzelfde gold voor Harry die ook nog steeds nergens van wist. Althans, dat vermoedde ze toch.
‘Dat ik niets wist natuurlijk,’ antwoordde Niall. Hij vond het echt niet leuk om tegen één van zijn beste vrienden te liegen, maar het was voor zijn eigen bestwil. Anders zou hij ook nog eens in de problemen geraken.
Alexandra knikte begrijpend en liet alweer een zucht ontsnappen. Ze draaide haar hoofd weer weg van Niall zodat ze via het raam naar buiten kon kijken.
‘Ik zal hem weer alleen moeten achterlaten. Uiteindelijk..’ zei ze zachtjes. Niall wist maar al te goed wat ze daarmee wilde zeggen. Hij zou hen vinden en dan zouden ze inderdaad hun vrienden achter moeten laten. Na al die tijd.