Part 37

Achter me hoor ik de deur van de Starbucks weer open en dicht gaan. 'Demi, wacht!' hoor ik hem roepen. 'Ga weg.' sis ik naar hem. Ik blijf lopen, in de hoop dat hij stopt me te volgen. 'Ik ga niet weg voordat je naar me luistert.' Hij pakt mijn arm vast maar die ruk ik gelijk los. Maar ik ben wel gestopt met lopen. 'Wat heeft ze allemaal vertelt?' vraagt Harry. Ik draai me snel om. 'Waarom wil je het weten? Wil je jezelf eruit redden? Kun je geen ander meisje vinden om je te amuseren?' 'Nee, dat is het niet. Ik had gewoon zo'n gevoel dat ze kan overdrijven. Ze is toch actrice?' hij kijkt me hoopvol aan. Ergens wil ik hem wel vertrouwen, maar dat kan ik gewoon niet. 'Luister,' begint hij, waarna hij zucht. 'Die Harry van de training is de echte ik. Maar die Harry verschijnt alleen als ik bij jou ben. Geef die Harry een kans om terug te komen. Alsjeblieft.' Hij kijkt me smekend aan. Ik zucht. Ik wil hem zo graag geloven. Maar dat gaat niet gebeuren. Ik schud mijn hoofd. Maar ik blijf nieuwsgierig. 'Waarom alleen bij mij?' vraag ik voorzichtig. Hij haalt zijn schouders op. 'Je bent anders dan andere meisjes. Je bent niet zo'n giechelent huppeltutje met lagen make-up die goed zijn voor een OneNightStand.' Ik haal één wenkbrauw omhoog. 'Nee! Zo bedoel ik het niet!' roept hij gelijk. 'Ik bedoel dat je niet makkelijk te verleiden bent als...' 'Je maakt het er niet beter op.' zeg ik door hem heen. Hij zucht. 'Oke, nieuwe poging. Jij bent anders dan andere meisjes. Ik kan mezelf zijn bij jou. Je auditie was perfect, je speelde op de manier die ik lang geleden ben kwijtgeraakt. Demi, je bent mijn perfecte Cinderella.' Ik ben stil. Voor het eerst weet ik niet wat ik kan zeggen. Er gaan zoveel scheldnamen door mijn hoofd, want ik blijf boos op hem vanwege Charissa, maar ik kan ze niet zeggen. 'De auditie...' fluister ik. Ik kijk in zijn ogen. Zijn prachtige groene ogen. 'Jij klapte bij mijn auditie. Jij zorgde ervoor dat ik Cinderella werd.' mijn hart gaat tekeer. Hij glimlacht. 'Dat was ik.' fluistert hij. Ik kijk verbluft naar de grond. 'Luister, ik weet dat Jake je hart heeft, maar geef mij dan je hand. Ik wil bij je blijven. Ik wil van mijn masker af.' hij klinkt zo eerlijk. Ik zucht. 'Beloof me iets,' begin ik. 'Alles.' zegt hij snel. 'Verontschuldig je tegenover Charissa en alle andere meisjes die je pijn hebt gedaan.' 'Beloofd.' lacht hij tevreden. En dan, op de een of andere manier, tovert hij een glimlach op mijn gezicht. Hoe doe je dat toch, Harry?