(12) Back to the light

Toen ik wakker werd, lag ik weer in Georg armen, blijkbaar was hij subtieler dan Tom. Mijn ogen deden nog steeds pijn, dat kon je toch niet geloven? Daarna kwam het besef weer waarom mijn ogen pijn deden, en ik had meteen weer zin om te wenen. 'Ze is wakker.' Georgs stem kwam uit mijn gedachten. Bill hurkte zich voor me. 'Wat wil je eten?' vroeg hij. Ik slikte en haalde mijn schouder op. 'Als je niets zegt, maakt hij fruitpap.' dreigde Tom glimlachend. 'gewoon melk.' mompelde ik zacht. mijn stem kraakte. 'Eten.' zei Bill. 'In melk zitten ook voedingstoffen.' zei Sarah die met een beker warme melk aan kwam zetten. 'Ik voel me een klein kind, het verbaast me dat je geen papfles gaan halen bent.' zei ik. Tom rolde met zijn ogen en wees naar de papfles op het aanrecht. 'Sarah zei dat je veel melk dronk, als je niet wou meewerken zou Georg of Bill je letterlijk flessenvoeding gegeven hebben.' zei hij. ik zuchtte. 'Precies alsof ik niet wil eten.' mompelde ik terwijl ik een slokje nam. honing. extra suiker. tss.. ik zette me een beetje recht, Georg bewoog met me mee. 'Moet ik ergens anders gaan zitten?' vroeg ik. Hij schudde zacht zijn hoofd. 'Er is opgeruimd.' mompelde ik verbaast. 'nu we toch bezig waren met het glas op de vloer konden we de rest ook doen.' zei Bill. 'Hoe laat is het?' vroeg ik verbaast. 'Twee uur 's middags.' zei Tom. ik zuchtte, weer een dag die ik niet had kunnen gebruiken. Door dat domme voorval was ik nu al twee dagen kwijt. 'Wat doen we vandaag?' vroeg ik, en ik deed mijn best zo normaal mogelijk te klinken. Iedereen staarde me aan, Bill was de eerste die de stilte weer verbrak. 'Wij gaan een beetje babbelen. Of beter gezegd; wij gaan luisteren, jij gaat babbelen.' zei hij. ik zuchtte.