Hoofdstuk twaalf: Love hurts • 12.2

Haar hand sloot zich voorzichtig om die van hem heen waarna ze hem mee naar boven trok via de trap. Haar vingers gingen haast automatisch weer tintelen doordat ze hem aanraakte. Toch stond ze op het punt om hem te vertellen dat ze beter gewoon vrienden konden blijven. Tegen haar gevoelens voor hem in.
‘Ik wou het even over gisteren hebben,’ bracht Zayn meteen ter zake toen hij haar slaapkamerdeur achter zich had dichtgetrokken. Ze waren naar boven gekomen zodat ze geen last van Louis zouden hebben. Hij zag het namelijk nog wel gebeuren dat de grappenmaker hen de hele tijd kwam storen. Zo was hij gewoon.
‘Mja, dat dacht ik al,’ gaf Camille eerlijk toe. Er was niets anders geweest waarover ze dringend zouden moeten praten, alleen hun kus van gisteren was een optie geweest. Met een klein zuchtje liet ze zich op de rand van haar bed zakken. Het duurde niet lang voordat Zayn haar voorbeeld volgde en naast haar kwam zitten.
‘Ik had niet zomaar mogen weglopen.’ Zayn wist zelf ook wel dat hij zichzelf echt heel erg idioot had gedragen op dat moment. Hij had haar niet eens een uitleg gegeven voor zijn plotselinge actie, maar had haar daar alleen maar vol verwarring achtergelaten. Het verbaasde hem dan ook wel dat ze niet kwaad was.
‘Geeft niets,’ antwoordde Camille daarop terwijl er zich een zwak glimlachje op haar lippen nestelde. Ze haatte zichzelf nu echt al voor hetgeen dat ze zou gaan doen. Wie weet wou hij daarna gewoon wel niks meer met haar te maken hebben.
‘Is er iets?’ Zayn kon gewoon zien dat ze er helemaal niet bij was met haar gedachten. Een bezorgde blik was in zijn ogen te zien terwijl hij naar haar keek. Niet wetend wat hem te wachten stond durfde hij met zijn vingers een pluk blond haar uit haar gezicht te vegen. Haar haren voelden ontzettend zacht aan.

Camille kon een andere zucht niet onderdrukken en genoot stiekem wel van zijn aanraking. Toch mocht ze niet aan hem toegeven, dat zou alleen maar heel veel pijn opleveren. En dat was nu exact hetgeen wat ze probeerde te vermijden.
‘Luister Zayn… Ik denk dat het beter is als we gewoon vrienden blijven,’ gooide ze er uiteindelijk maar gewoon uit. Het had geen zin om er nog langer over na te denken, daar maakte ze zichzelf alleen maar zenuwachtiger mee. Haar woorden zorgden ervoor dat Zayn zijn arm weer liet zakken en haar ontzet aankeek.
‘Het is niet dat ik je niet leuk vind, in tegendeel zelfs,’ voegde ze er nog snel aan toe. Ondanks het feit dat ze hem nu eigenlijk afwees wou ze toch dat hij wist dat ze hem wel leuk vond. Het was echt niet zo dat ze hem helemaal niet mocht op die manier.
‘Wat is het probleem dan?’ wou Zayn weten. Zijn stem klonk een beetje schor door de tranen die hij probeerde tegen te houden. Het gebeurde niet vaak dat hij zijn tranen de vrije loop liet gaan, maar deze keer moest hij echt ferm moeite doen om ze tegen te houden.
‘Omdat ik over een paar maanden weer naar huis ga en jou dan alleen maar pijn ga doen als ik je moet achterlaten,’ verklaarde Camille. Ergens kon Zayn haar standpunt wel begrijpen. Hij zou het inderdaad vreselijk vinden als hij haar zou moeten laten gaan. Maar dat zou ook het geval zijn wanneer ze niets met elkaar zouden hebben. Hij was en bleef nog steeds verliefd op de bloedmooie Australische.