Chapitre 1 -

Ik herinnerde me nog steeds opvallend goed hoe vreselijk bang en opgewonden ik was geweest toen ik naar Versailles reed, helemaal alleen in mijn koets. Ik herinnerde me hoe ik hem voor het eerst zag, hoe warm en blij hij me omhelsde nadat ik een reverence voor hem en Zijne Majesteit, zijn grootvader, had gedaan terwijl ik er bewust van was dat de koning mij wellustig aankeek en wat, algemeen beschouwd, geen surprise was aangezien hij een erkende rokkenjager was en de meisjes van het koninklijk bordeel allemaal ongeveer van mijn leeftijd waren geweest, en Zijne Majesteit er een grote klant van was.
Ik weet nog hoe ik nerveus ons huwelijkscontract ondertekende met Marie Antoinette Josephe Jeanne en daarbij een vreselijk ontsierende inktvlek morsde en de eerste ‘e’ van Jeanne vergeten was. Ik herinnerde me ook de letters boven mijn handtekening. Toen ik er nog onlangs naar had gekeken was ik in lachen en tranen tegelijkertijd uitgebarsten terwijl ik naar de grote letters van mijn echtgenoot keek die LOUIS als zijn handtekening had gezet en daar onder met kleine naar boven lopende lettertjes Louis Auguste had geschreven.

Toen begon de nachtmerrie. Ik werd helemaal niet geaccepteerd door mijn nieuwe familieleden, werd constant vernederd en niet enkel door hun, maar door alle Fransen. Ik werd in verband gebracht met talrijke schandalen en moest elke keer opnieuw de afschuwelijke tekeningen moeten aanzien die over mij gemaakt waren. Ik moest aanzien hoe mijn nieuwe familie en iedereen die aan het hof verbleef me ervan beschuldigden dat ik niet in staat was mijn echtgenoot op te winden op het vlak van het krijgen van een erfgenaam en dat hij me daarom verafschuwde, ookal bleef hij aan iedereen steeds vertellen hoe erg hij me bewonderde en ik herinner me nog zijn woorden die ik afgeluisterd had na onze jachtpartij toen hij tegen een dienstmeisje zei: ‘Ze is zo gracieus dat ze alles perfect doet!’
Ik probeerde bij alles deel uitmaken van zijn dagen, maar dat kon je van de nachten niet zeggen. Nu weet ik allang waarom. We waren gewoonweg te jong. Ik was amper vijftien en hij maar een jaar ouder.
Maar dat maakte de roddelaars niets uit. Ik was l’Autrichienne en ik was een kwade invloed vanwege mijn afkomst. Ik heb me altijd, vanaf het moment dat Louis de troonbesteeg, met politiek bemoeid. Ik wou alles perfect hebben, iedereen gelukkig maken, maar mijn pogingen werden altijd in water geduwd en ik werd misbegrepen. Nu realiseer ik me dat het allemaal opzet was. Mensen zijn geboren met haat en trots in zich, en die combinatie is dodelijk.