31. | Who's That!?

Ik knik. ’Als ze lukken wel, we nemen voor de zekerheid ook maar gewone pizza’s mee.’ Say knikt. Samen lopen we naar buiten en pakken onze fietsen. We fietsen snel naar de supermarkt en zetten onze fietsen neer, op slot. We lopen naar binnen en nemen een karretje mee. ’Wat moeten we allemaal hebben?’ Ik kijk Say vragend aan. Say haalt een papiertje uit haar broekzak. ’Wilde sowieso al een pizza maken, maar met z’n 2en is leuker.’ legt Say uit als ze me vragend naar het papiertje ziet kijken. Ik knik. ’We moeten deeg maken dus bloem halen, Tomaten spul voor op de bodem, geraspte kaas, ham en dat soort dingen voor er op.’ leest Say voor. Ik knik. We lopen de winkel door. ’Say kijk…’ Say knalt tegen ene jongen op. ’Uit!’ maak ik mijn zin af. De jongen kijkt achterom. ’Heey Georg!’ zegt Say vrolijk en ze omhelst hem. ’ook boodschappen doen?’ Ik kijk Say droog aan terwijl ik Georg ook een knuffel geef. ’Inderdaad, waarom ben jij eigenlijk zo vrolijk?’ ’Ze is verliefd.’ zeg ik voordat Say iets kan zeggen en steek mijn tong naar haar uit. Say kijkt mij boos aan en pakt de bloem die daar lag. ’Niet waar.’ ze legt de bloem in de kar en rijdt weg mat de kar. Ik kijk Georg aan en haal mijn schouders op. ’Ik ga er maar achter aan.’ Georg knikt. We geven elkaar nog een knuffel en een kus op de wang. Ik loop in de richting waar Say heen liep en zie haar bij de tomatensaus staan. ’Sorry Say, het was niet zo bedoelt.’ Say draait zich om en lacht. ’Geeft niet. Het is de waarheid. Maar niet iedereen hoeft het gelijk te weten’ Say legt de tomatensaus in de kar en loopt weer verder. Ik loop haar achterna. ’Volgens mij had je net zo goed alleen naar de winkel kunnen gaan.’ Say draait zich om. ’Hoezo?’ ’Je loopt de hele tijd voor me weg.’ ’Ik heb honger, dus als we nou snel alles pakken en af rekenen, kunnen we eerder eten!’ Ik knik en samen halen we de rest van de spulletjes die we op de pizza’s gaan doen. We rekenen af en lopen met 2 volle tassen naar onze fietsen. ’Jij een tas ik een tas?’ Say knikt en neemt een tas van mij over. Ik hang de tas aan mijn stuur en samen fietsen we richting Say haar huis. ’Ik hoop dat onze pizza’s lukken.’ lacht Say als we naar binnen gaan met onze overvolle tassen. Ik knik. We lopen naar de keuken en beginnen alles uit de tassen te halen en op het aanrecht te zetten. ’Eerst deeg maken.’ Leest Say voor van dat papiertje wat ze ook mee had in de winkel. ’Lijkt me handig.’ Say kijkt me droog aan en ik lach naar haar. We beginnen aan de deeg. Als we een tijdje bezig zijn met de deeg gaat opeens de bel. Say en ik kijken elkaar aan. ’Ik ga wel, ga jij verder met de deeg?’ Ik knik en ga verder met het deeg maken. Say wast haar handen en loopt naar de deur. Even later komt ze terug. Achter haar loopt een jongen.