~007

"What's wrong Niall?" vraagt de bezorgde stem van Liam. Hij komt naast me zitten op de stoep voor de flat waar ik al een hele tijd voor me uit zit te staren. "You can trust me, you know!" zegt hij zacht. Een warme traan rolt over mijn wang. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me naar zich toe. Goede ouwe Liam, altijd zo zorgzaam als je dat nodig hebt. "I..." snik ik. Meer komt er niet uit. "shh, it's okay. Let's go to the inside and explain it there. It's freezing here. And I know we'll find a resolution for what ever is that's bothering you." Hij trekt me omhoog en houdt me vast als we in de lift staan. Ik zou nooit zo'n goede vriend als Liam kwijt willen. Louis, Harry en Zayn staren me aan als we binnenkomen. Blijkbaar gebaard Liam ze iets, want ze vertrekken opeens alledrie naar de keuken, zodat Liam en ik even alleen zijn in de kamer. Harry brengt ons een kop thee en werpt even een bezorgde blik naar me, waarna hij weer terug loopt naar de keuken. "So, nou tell me." zegt Liam. Ik weet dat ik hem kan vertrouwen, dus ik begin te vertellen. "When we were on our way to Paul, two days ago, I saw a girl crying. There is something about her, I don't know what, that makes me freeze. I wanted to help her, because nobody seemed to care about the fact that she was crying, so I asked her if she was okay, and gave her my number. She looked really bad. Yesterday she called me. She was totally in panic, so I drove to her and brought her here. You guys were shopping or something. Today I saw here again in the city, and we talked and had fun. I was really relieved to see her smiling. But then I got recognized, and so I called Louis to come and get us. She didn't knew One Direction, so I told her the whole story. And than I told her she was really special, and she ran away. Now I don't know what to do anymore." Liam luistert aandachtig. "Well, that seems really bad!" constateerd hij. "Do you know where she lives?" vraagt hij. "Yeah, I think so." zeg ik hoopvol. "What are we waiting for?" roept hij. Hij trekt me omgoog en duwt me mijn jas in mijn handen. "Let's go." zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan, maar laat me gewillig meetrekken. We zijn allebei de hele rit stil.
Wanneer we aan komen bij het kleine hotelletje kijkt Liam me vragend aan. Ik knik en staar naar de ingang. "Shouldn't you go inside?" vraagt Liam. Ik stap uit de auto en loop langzaam naar het hotel toe. Ik duw de deur open. Het is een oud hotel, dat zie je direct. Een lief-uitziend oud vrouwtje stelt zich voor als Lucy. "Hi, I'm Niall. I'm looking for Emily, can you tell me which room she's in?" vraag ik vriendelijk. Lucy's blik veranderd van vriendelijk naar bedroefd. "I'm afraid you are too late, sun." zegt ze zacht. "How do you mean, too late?" piep ik, terwijl ik eigenlijk al vermoed wat ze bedoeld. "She left about an hour ago, but she left a letter for you..." zegt ze. Ik zwijg. Ze pakt een lichtgele envelop en geeft hem aan mij. "I wish you all the best" fluisterd ze. Ik loop bedroefd richting de deur, die met een klap open wordt gegooid. Een blonde jongen met een angstaanjagende blik rent naar binnen, waardoor hij boven op me botst. "I'm sorry" mompel ik. Ik loop verder naar buiten, waar Liam me al staat op te wachten. "And?" fluisterd hij. Ik zucht. "She left about an hour ago." Tranen wellen op in mijn ogen. Liam slaat zijn armen om me heen. Het enige wat ik nu kan doen is huilen. "Hey, you!" wordt er geschreeuwd. "Yeah, you, white-haired mother fucker!"

Ik zou heel graag reacties willen, want ik twijfel of jullie het wel leuk vinden.