21. Say Whatever You Want.

Wanneer het eerste lesuur voorbij was en ik op weg was naar het volgende lokaal dacht ik na over straks, we zouden dan naar de plek gaan waar het ongeval was gebeurd. Als ik er al aan dacht kreeg ik de kriebels, laat staan daar staan met de hele klas. In de klas probeer ik Harry zoveel mogelijk te vermijden, ik probeer hem niet te spreken en niet in hetzelfde groepje te zitten. Wanneer ik bij het lokaal aankwam ging ik op mijn plaats zitten, vergeleken vanochtend ben ik nu heel erg moe en stil, het is eigenlijk zo anders nu. Mevrouw Wrights kwam haastig het lokaal binnen hollen. ''Voordat we beginnen heb ik een paar mededelingen.'' Begon ze terwijl ze een aantal bladen uit haar tas viste. Ze gaf ze aan de voorste van elk rij en die zou de bladen dan doorgeven aan degene achter hen. Uiteindelijk had ik twee verschillende bladen voor me. ''Wil iedereen het eerste blad eens voor je pakken?'' Vroeg mevrouw Wright vol ongeduld. Geïrriteerd deed ik wat ze zei en pakte het blad voor me, meteen zag ik dat het niks voor mij was, een marathon lopen in Berlijn, nee dank je wel. Een diepe zucht gleed langs mijn lippen terwijl ik met mijn hoofd op mijn hand leunde en voor me uit staarde, terwijl mevrouw Wright nog steeds aan het vertellen was over de marathon in Berlijn. Sapphire zou zeker mee hebben gedaan, ze was altijd zó sportief, zó enthousiast als het om zulke uitjes ging. Ik werd uit mijn gedachten geschud door mevrouw Wrights, die zei dat we het tweede blad voor ons moesten pakken. Braaf deed ik wat ze zei en pakte het tweede blad voor mijn neus. Ik ging opgewekt zitten wanneer ik zag dat het om een uitje naar Parijs ging, de stad van de liefde was mijn eerste gedachte als het om Parijs ging. Helaas kon ik maar twee zinnen in het frans zeggen en dat waren; Je m'appelle Amelie en Je dix-sept ans. De rest was ik allemaal vergeten, ik was benieuwd hoe ik me daar dan zou redden. Ik haalde mijn schouders op, ze zouden daar vast wel engels praten? Louis stootte me aan terwijl mevrouw Wrights door kwebbelde. ''Ga jij?'' Vroeg hij zacht terwijl hij naar het tweede blad wees. Ik knikte langzaam, zo'n kans liet ik niet schieten. ''Jij?'' Vroeg ik zacht aan hem. Louis knikte ook wat me een glimlach bezorgde op mijn gezicht. Heather en Kelsey zouden vast ook gaan, dat zou een geweldige week Parijs worden.

Ik heb dus gefaald.. Ik had verkeerd geteld, dit is dus pas hoofdstuk 21 Slimm.. Als jullie nog vragen hebben of opmerkingen hebben, ik sta open! . Morgen ochtend misschien nog een stukje.. Als ik het schrijven af krijg..