Prologue

Een traan loopt vanuit mijn ooghoek over mijn wang. Mijn ogen staren uit het raam, maar zien niks. Mijn hoofd staat op springen, maar is leeg. Net als mijn ziel. Ik ben één grote mislukking. Ze hadden gelijk, ik wou dat ik nooit geboren was! Ik mag niet huilen, ik moet sterk zijn. Een zachte snik ontsnapt uit mijn mond. Ik wou dat ik alleen was. Ik voel dat ze me aanstaren, net als altijd. Ik ben raar, lelijk en dik. Waarom heb ik ook nog hoop gehad dat alles goed zou komen? Ik dacht serieus dat het perfect zou worden! Maar waarom? Ik had toch kunnen weten dat ik zou falen. Dan zet het vliegtuig de landing in.
Ik stap uit het vliegtuig in een nieuwe wereld. Ik weet niet waarom, maar ik wilde persé naar Engeland. Engeland trekt me aan, misschien om dat het majesteus en misterieus is. Of omdat er leuke zangers/zangeressen vandaan komen. Ik weet het niet, maar ik moest gewoon hierheen. Ik houd een taxi aan. "Where would you like to go ma'am?" vraagt de chaffeur. Dan bedenk ik me opeens dat ik dat niet weet. Waarom deed ik dit ook nog maar? De chaffeur kijkt me vragend aan. Eehm, naar een park dan maar. "To Regent's Park please" zeg ik. De chaffeur kijkt me aan en start dan hoofdschuddend de taxi. "There you are miss, and if I'm allowed to ask, what are you doing here?" zegt hij. "Not your buisness" bijt ik hem toe terwijl ik hem betaal en de deur dichtsmijt. Daar sta ik dan, in Regent's Park in Londen, een onbekende stad. Ik besluit om op een bankje te gaan zitten om na te denken. Wanneer ik een bankje heb gevonden en net mijn vermoeide ogen heb gesloten om na te denken hoor ik plotseling allemaal gegil. Ik kijk om en zie een menigte van wel honderden meiden van mijn leeftijd naar het standbeeld rennen. Wat is er aan de hand? Het boeit me eigenlijk ook niet zoveel, want ze lijken blij. En als er iets is wat ik nu niet ben, dan is het blij. Ik sluit mijn ogen weer en probeer me af te sluiten voor het gegil. Ik focus me op de rustgevende gluiden van de vijver, de vogels en de kwakende kikkers. Ik probeer na te denken, maar het gaat gewoon niet.