Hoofdstuk tien: Special goodbye • 10.2

Haar blauwe ogen vonden zijn bruine kijkers. Het zorgde ervoor dat ze voor enkele luttele seconden niet in staat was om een zinnig woord uit te brengen. Ze wist niet eens wat ze nu ook alweer wou antwoorden op zijn vraag, laat staan wat zijn vraag was geweest. Liet dat nu net de grootste fout zijn die ze op dat moment maakte.
‘Ik weet genoeg,’ mompelde Zayn met een duidelijke teleurstelling in zijn stem. Zonder nog iets tegen haar te zeggen draaide hij zich om zodat hij via de voordeur naar buiten zou kunnen lopen. Van het moment dat hij zich wegdraaide leek het alsof de betovering verbroken werd. Het meisje dat hij zonet de rug had toegekeerd wist weer hoe ze haar stem moest gebruiken om te antwoorden.
‘Nee,’ was het enige wat ze zei. Het klonk niet hard, maar het was wel hard genoeg voor Zayn om te kunnen verstaan. Bij het horen van haar stem bleef hij stilstaan en draaide hij zich half om. Hij wierp haar een niet-begrijpende blik toe. Wat bedoelde ze daar nu in godsnaam weer mee?
‘Nee, ik vind hem niet leuk,’ verduidelijkte Camille toen ze zijn verwarde blik opving. Ze mocht Niall alleen op een vriendschappelijke manier. Niets meer en niets minder dan dat. Ze was al lang blij dat iemand haar überhaupt mocht.
‘Niet op de manier die jij in gedachten hebt,’ voegde ze er daarna nog aan toe. Het was niet de bedoeling dat hij zou gaan denken dat ze zijn blonde bandgenoot helemaal niet mocht. Hij was waarschijnlijk de persoon waar ze het beste mee kon praten op dit moment. Dat was al vanaf het begin zo geweest.
Ze vond het maar vreemd dat hij het zich zo hard aantrok. Nog even en ze zou gaan denken dat hij jaloers was op iets dat er helemaal niet was. Ze durfde echter niet om een verklaring te vragen, bang dat ze iets verkeerds zou zeggen waardoor hij toch nog zou weglopen. Al was Zayn dat helemaal niet van plan.

Zayn voelde zijn tanden zachtjes op zijn lip drukken wat aangaf dat hij zonder het zelf door te hebben op zijn lip beet. In zijn hoofd speelde er zich een tweestrijd af. Hij wist niet of hij moest uitvoeren wat hij in gedachten had, of niet. Het kon verkeerd aflopen, maar langs de andere kant moest hij gewoon zijn kans wagen. De laatste optie leek het uiteindelijk toch te winnen van de eerste.
Hij draaide zich nu volledig om en liep terug naar het blonde meisje toe. Haar ogen droegen een verbaasde blik met zich mee toen hij zo dicht bij haar stond. Ze had natuurlijk geen idee wat hij van plan was. Daar zou ze snel genoeg achter gaan komen.
Zijn gebruinde handen sloten zich zachtjes om haar hoofd heen waarna hij zijn eigen hoofd dichter bij dat van haar bracht. Op een voorzichtige manier drukte hij zijn lippen op die van haar. Hij forceerde niets. Tongen kwamen niet eens te pas aan de kus. Hij was erg onschuldig, maar tegelijkertijd droeg hij ook ontzettend veel emotie met zich mee. Zo hoorde het te zijn.
Na enkele seconden liet Zayn haar lippen weer los. Zijn handen zakten ook weer langzaam omlaag totdat ze naast zijn eigen lichaam belandden. Op z’n zachtst uitgedrukt voelde dat echt heel erg goed.
Camille had echt niet zien aankomen dat hij dat zou gaan doen. Voor de tweede keer in tien minuten stond ze als versteend. Had hij haar nu werkelijk gekust? Misschien droomde ze het wel en zou ze zometeen gewoon wakker worden.
Ze kwam er al snel achter dat ze wel degelijk wakker was toen de voordeur zachtjes dichtsloeg.
Zayn was weg.