Hoofdstuk tien: Special goodbye • 10.1

Hoofdstuk tien: Special goodbye


Zayn stak zijn rechterarm door de mouw van zijn jas heen. Ergens voelde hij zich wel schuldig omdat hij niet op Camilles sms had geantwoord daarstraks. Maar hij kon haar toch al moeilijk gaan vertellen wat er aan de hand was? In ieder geval nu nog niet, hij moest eerst een plan bedenken.
‘Leaving already?’ Hij draaide zich half om met één arm nog steeds uit zijn jas hangend. De stem die zonet had gesproken zou altijd zijn aandacht weten te trekken. Voor die stem zou hij spontaan alles laten vallen wat hij in zijn handen hield.
‘Ehh ja, ik ben nogal moe,’ verklaarde hij dan maar om niet als een idioot over te komen. Het was niet eens een leugen, hij was echt moe. Zeker na het kijken van die film, daar werden zijn ogen altijd zwaar van. Daarom dat zijn bed ook luid zijn naam riep.
‘Is dat waarom je niet antwoordde op mijn sms?’ vroeg Camille beschuldigend. Ze sloeg haar armen over elkaar heen voor haar borst en leunde lichtjes tegen de muur aan. Ze was eigenlijk van plan geweest om naar boven te gaan zodat ze iets anders zou kunnen aantrekken. Dat was dus niet doorgegaan van zodra ze Zayn had gezien in de gang. Met hem was ze namelijk nog niet klaar.
‘Nee,’ was het enige wat Zayn antwoordde. Ondertussen stak hij zijn andere arm ook door de mouw van zijn jas heen. Hij haatte het om zo kortaf tegen haar te doen, maar het zat hem gewoon echt dwars. Met zijn vingers deed hij de knopen van zijn jas dicht zodat hij het buiten niet koud zou krijgen.
‘Is het omdat ik zolang met Niall in de keuken heb gezeten?’ Camille had echt het gevoel dat ze iets verkeerd had gedaan, en ze wou weten wat het was. Dan zou ze zich desnoods nog kunnen verontschuldigen voor hetgeen wat ze gedaan had.

‘Ik kan maar beter gaan,’ concludeerde Zayn. Hij probeerde zich natuurlijk onder het onderwerp uit te werken. Het voelde namelijk nogal ongemakkelijk aan, en hij wou het zeker niet erger maken dan dat het al was.
Toen hij zich omdraaide om weg te lopen sloot er zich een hand om zijn arm heen. Hij kon voelen dat ze niet zo heel erg veel kracht had. Toch liep hij niet weg en bleef gewoon staan. Hij draaide zich echter niet om.
‘Niet voordat je me vertelt wat er aan de hand is.’ Normaal gezien was Camille helemaal niet zo opdringerig, maar deze keer maakte ze er wel een uitzondering voor. Ze liet zijn arm weer los en zette enkele stappen naar hem toe.
‘Oké, het heeft inderdaad met Niall te maken,’ gooide Zayn er uiteindelijk maar gewoon uit. Hij wist niet wat er tussen hen gaande was, maar er was duidelijk wel iets. Hij hoopte gewoon dat ze niet was gevallen voor Niall, want dat zou heel de zaak veranderen.
‘Je denkt dat ik hem leuk vind.’ Het had niet eens als een vraag geklonken, maar Camille constateerde het eigenlijk gewoon. Het viel haast van zijn gezicht af te lezen dat dat hetgeen was wat hij dacht.
Oké, ze kon niet ontkennen dat ze Niall echt wel mocht, maar ze voelde helemaal niets voor hem. De jongen die daarentegen voor haar stond was een heel ander verhaal. Hij had haar al in zijn macht vanaf de eerste keer dat ze hem had gezien.
‘Is dat zo?’ wou Zayn nu toch wel weten. Als het zo was had hij liever dat ze het gewoon zei, dan had hij dat ook alweer gehad. Dan kon hij vanavond nog beginnen met het mokken om een vriend die wel de aandacht van een meisje kreeg terwijl hij daar zelf niet in kon slagen.