040 : Till the end of Time

Lays' Point Of View


Vrolijk spuit ik een laag slagroom over de taart heen en neemt Lara het pakje cacaopoeder. 'Ik kan het nog steeds niet geloven.' lach ik vrolijk als de taart nu, een uur later, nog niet is ingestort. 'We zijn een geweldig team!' en strooit de poeder er trots overheen. Terwijl Lara hem in de koelkast zet, steel ik een aardbei uit het bakje. 'Nu enkel nog opruimen.' zucht ze verveel en samen beginnen we de kliederboel op te ruimen. 'Versieren!' gilt ze opgewekt en begin ik te lachen. Ze is echt gemaakt voor Bill! Voorzichtig volg ik haar naar de woonkamer, waar ze op de ladder staat. 'Doe je wel voorzichtig!' Ze lacht heilig en wijst naar de zetel.

'Jij moet neerzitten en rusten!' zegt ze streng. Ik rol mijn ogen maar plof er toch maar in. Dat koken heeft me een stuk uitgeput. Zeker als je dat doet, terwijl je hoogzwanger rondloopt. 'Hoe vind je het?' vraagt twijfelend. 'Geweldig! Ze zullen zo verrast zijn!' Ze lacht opgewonden en klapt in haar handen. 'Kom, we moeten ons nog omkleden.' Ze helpt me overeind en hijst me even later in een kleed. Ik heb jaren het patroon van mijn tante opgevolgd en ben haar uiterst dankbaar daarvoor. Maar nu 6 jaar later, voel ik me weer zo suf en dik. Ik heb echt moeite met de zwangerschap, hoe blij ik er ook mee ben.

Tom zegt wel dat ik er goed uitzie maar ja, die zegt het omdat ik zou ophouden met klagen. 'Lays', waar denk je aan?' Lara kijkt me streng aan maar ik lach heilig. 'Aan mijn ongeboren dochter.' Ze trekt haar wenkbrauw op en ik por haar. 'Laat me nou, ik zal gewoon blij zijn dat ze eruit is.' Zuchtend schud ze het hoofd en gaat de bel. 'Simone en Gordon, zijn er!' roept ze opgewekt en rent naar onder. 'Hoe weet zij dat nou?' mompel ik tegen mezelf terwijl ik stap voor stap naar onder loop. 'Layla, wat zie je er mooi uit!' zegt ze opgewekt en helpt me van de laatste tree. Zoals altijd begin ik te blozen, terwijl ze me knuffelt. Dat heb ik na 6 jaar nog steeds bij Tom's moeder.
Als ik net neerzit komt Georg erin met pakjes en geeft me een kus. 'Hoe gaat het met de toekomstige moeder?' Lachend por ik hem.

Al snel zijn al hun vrienden er en gaat de bel weer. 'De jongens zijn er!' zeg ik hyper en open de deur. 'Wacht!' roept Lara en blaast uit. 'Oké, van niets gebaren.' zegt ze nog en trekt de deur open. 'Hey liefje!' Bill loopt erin en slaat zijn armen om haar heen. 'Schat, ik heb je gemist!' zegt hij zielig en draait haar in het rond.
'Nou, ga je hun nog lang aanstaren of verwelkom je mij even?' hoor ik naast me. 'Nog even staren.' mompel ik. 'Lays'!' Lachend draai ik me tot een verontwaardigde Tom en trek hem binnen. 'Sorry liefje.' Hij negeert me mokkend en ik sla mijn armen om hem heen.

'Ze heeft geschopt vandaag.' fluister ik. Meteen is hij een en al oor en kust me zacht. Zijn handen glijden naar m'n buik en wrijven erover heen. Ik laat hem los en hij kust mijn voorhoofd. 'Je ziet er geweldig uit.' fluistert hij en ik trek hem mee naar de woonkamer.
'Surprise!' Geschrokken houdt hij me vast en schie tik in de lach. 'Gelukkige Verjaard..' Een stekende pijn vloeit door mijn buik en ik wankel naar de keuken. Ik ga hiermee Tom's verjaardag niet verpesten!

Als het wegtrekt loop ik weer naar de woonkamer, waar niemand het gemerkt heeft. Ik bied de stukjes heerlijke taart aan en ga in een stoel zitten. Net als Georg de muziek aanstopt, voel ik het weer en duurt het ietsje langer. Ik loop terug naar de keuken en neem het tafelblad beet. Verdorie!

Een harde steek volgt weer en pijnlijk begin ik te puffen. Zeg nou niet dat... 'Lays'?' Meteen ga ik rechtop staan en zie Tom de keuken inkomen. 'Gaat het?' vraagt hij bedenkelijk. 'Ja, tuurlijk, ik kwam water halen.' zeg ik zo vrolijk mogelijk. 'Lays'?' Ik negeer hem en voel op dat moment iets verontrustends. 'Oh er is niets aan de hand, enkel je water is gebroken.' Ik zucht geïrriteerd en hij begint te lachen. 'Dat wordt slapen in het ziekenhuis liefje!' Ik kijk op en schud mijn hoofd. 'Ik ga jou verjaardag niet verpesten hierdoor!' Hij neemt mijn schouders beet en kijkt me lachend aan.
'Liefje, een mooier verjaardagscadeau dan dit kun je me niet geven.'
Ik glimlach en neem zijn hand beet. 'Jongens?' gilt hij plots hard. 'Tom, wat doe je?' sis ik. 'Lays' gaat bevallen!'

'WAT?' Bill rent met volle mond binnen en kijkt naar de plas op de grond. 'Wat staan jullie daar nou? Vertrek naar het ziekenhuis!' roept hij in paniek en drukt zijn bordje in Simone's handen. 'Ik rijd wel.' en grist de sleutels uit Lara's handen, die allang klaarstond. 'Bill Kaulitz! Geef onmiddellijk die sleu...' Hij drukt een kusje op haar mond en opent de deur. 'Bill!' roept ze verontwaardigd. 'Liefje, ik voel me verantwoordelijk om dit te doen.' zegt hij plechtig. Ze legt een hand in haar zijde en kijkt hem ongelovig aan. 'Maar ik ook!' Hij zwijgt even en krabt aan zijn achterhoofd. 'Maar ik meer.'
'Jongens, kunnen we vertrekken?' vraagt Tom ongeduldig. Uiteindelijk stappen ze beiden in de auto en ligt mijn hoofd op Tom's schouder.
Op naar het ziekenhuis.