038 : Hum...Talk

Als ik net de moed bijeen heb om op de deur te kloppen, merk ik dat die op een kier staat. Zacht klop ik op de deur en gaat hij wat verder open. 'Tom?' vraag ik. Ik stap binnen en zie dat het raam bij het balkon open staat. 'Hallo?' Er is niemand in de kamer. Ik zucht diep en loop naar het balkon. Een frisse wind, waait langs me heen en doet m'n ogen sluiten.


'Wat doe je hier?' Mijn ogen sperren zich open en geschrokken draai ik me om. 'Tom.' mompel ik in shock en hoor mijn hart kloppen als een gek. 'Wat doe je hier?' herhaalt hij gewoon opnieuw, net een recorder. 'Ik ehm...ik kwam kijken of alles goed was.' zeg ik dan maar. Hij grimt en kruist zijn armen. 'Waarom zou er wat mis zijn, Lays'? Afgezonderd van het feit dat ik een onbeantwoorde liefde heb.' Ik kijk hem beduusd aan, terwijl ik ook mijn armen kruis. Ik doe nog de moeite om te kijken of alles goed met hem gaat en dan doet hij zo...

'Weet je, ik vraag me af wat er met jou aan de hand is Tom! Ik probeer mijn best te doen, maar je doet gewoon even achterbaks als altijd!' zeg ik kwaad. 'Achterbaks? Ik? Jij bent achterbaks want je denkt enkel aan jezelf!' roept hij uit. 'Ik denk helemaal niet aan mezelf!' en stap wat dichter op hem af. Gewoon om te laten zien dat ik me niet laat kennen. Wat denkt hij wel niet! En waarom voel ik dat gekke gevoel weer in mijn buik als ik hem aankijk?

'Dat doe je wel! Je kust Bill voor mijn neus en dan moet ik doodleuk zitten lachen met stomme grapjes? Dat is achterbaks zijn!' schreeuwt hij me toe. 'Als jij nou gewoon in de kamer was gebleven dan had je dat niet eens gezien!' houd ik vol. 'Aargh, ik word gek van je!' roept hij uit en draait zich om. 'Net als ik van jou! Als je ook maar iets om me gaf dan..' Meteen draait hij zich terug tot mij. De ader boven zijn oog trilt weer zoals die laatste keer dat hij razend op me was. 'Ik geef niets om je?' Ik houd me stoer en tuit mijn lippen. 'Nee dat doe je niet.' en kijk hem overtuigd in de ogen.

'Waarvoor heb ik 2 gitaren gemold? Heb ik me nachten en vrije dagen gewoon opgesloten in m'n kamer toen je weg was? Ging ik door het lint toen je belde naar Bill? Had ik geen slaap wetend dat je in Bill's armen lag? Heb ik geen eetlust en levenslust omdat ik jullie 2 steeds opnieuw zie zoenen in mijn hoofd en wie weet wat er verder gebeurt in die kamer! Je gaat geen seconde uit mijn hoofd Lays', dus zeg niet dat ik er niets om geef!' Hij ademt zwaar in en uit, staart me aan, ietwat geschrokken.

Een nat gevoel op mijn kin, is de reden daarvan. Ik ben compleet sprakeloos. Heb ik al die tijd iets over het hoofd gezien? Ik voel me zo schuldig, ik heb hem al die tijd enkel gekwetst en dan verwacht ik dat hij me gelijk behandelt als een ander. 'Ik ben...achterbaks.' fluister ik door m'n tranen heen, die ik verschuil achter mijn handen. Dit is zo schaamtelijk. 'Je hebt geen idee over hoe ik me voel! Maar ik duidelijk ook niet over jou.'

Ik kijk hem aan en voel enkel mijn gevoelens sterker worden. Misschien moet ik het gewoon toegeven. 'Tom.' Hij smelt nog geen klein beetje om mijn smekende stem, zo kwaad is hij. 'Wat?' roept hij uit, als ik hem even aanstaar. 'Doe eens rustig!' grom ik ontzet. 'Waarom? Jij ook altijd met dat...Ik druk mijn lippen op de zijne en voel hem verstarren. Langzaam voel ik handen in mijn lenden en hoe het sterke lichaam zich tegen me aandrukt. Mijn hele lichaam tintelt, door de aanraking en mijn maag tolt als nooit tevoren. Zijn kussen zijn zacht en tegelijk ook ruw. Net zoals zijn persoonlijkheid. Ik maak een zacht smakkend geluidje en hij kijkt me even aan, om een haarlok achter mijn oor te stoppen.