036 : Fight

Lays' Point Of View

Uiteindelijk loop ik de badkamer uit en zie Bill languit op de vloer liggen. 'Bill?' vraag ik verbaasd. Hij opent zijn ogen en kijkt me lachend aan. 'Het bed was me te ver.' Ik peil even de afstand tussen het bed en de onnozelaar die er vlak naast ligt. Ik begin te lachen en hij rolt op zijn buik. 'Wat ga je doen?' vraagt hij meteen. 'Slapen.' meld ik. 'Nu al? Nee toch, gaan we niet iets leuks doen?' met een pruillipje kruipt hij op het bed en hangt hij boven mijn hoofd. 'Nee, jou spelletjes zijn niet leuk.' en sluit mijn ogen. 'Lays'!' Geïrriteerd open ik mijn ogen en leg een hand op zijn mond, voordat hij kan praten. 'Ik ben heel erg moe, en zou graag willen slapen, versta je dat?' Hij denkt diep na om vervolgens zijn hoofd te schudden.

'Je bent echt irrita...hahahahahahaaa, STOP hahahahahaaa!' Zijn vingers glijden over mijn buik en ik probeer te ontkomen. 'Billie,..hhahahahahahahaaaa, please...' De tranen glijden over mijn wangen en hij houdt uiteindelijk op. Plots wordt er keihard geramd op de deur. Geschrokken schiet Bill overeind en kijkt me aan. 'Wat was...'

'Doe die deur open, jij bedriegster!' Dat zal dan wel duidelijk op mij bedoelt zijn. 'Charlie, hou daarmee op!' Snel glijd Bill uit het bed en trekt de deur open. Tom en Charlie kijken meteen op en ze stapt Bill zomaar voorbij. 'Jij!' gilt ze uit en springt op me af. Ik maak me uit de voeten, maar struikel over Bill's broek. Waarom laat hij z'n spullen ook rondslingeren? Een gewicht valt bovenop me en voor ik het besef krijg ik een klap in mijn gezicht. Geschrokken kijk ik op in haar huilende gezicht. Waar haalt ze het lef vandaan om mij...

'Je moet ook altijd alles hebben! Wat heb je met hem gedaan?' gilt ze woest en wil weer slaan, dit keer duw ik haar krachtig van me af en krabbel overeind in de armen van Bill. Ze slaat echt door! Ze begint op Tom te slaan en begint me dan uit te lachen. 'Jij bent echt zwak! Je slaat niet eens terug! Jij ranzige anorexia hebbende fluostift!'

Ik duw de handen die me beschermen van me af en kijk haar bedenkelijk aan. 'Je zei wat?' en stap op haar af. 'Lays'!' roept Bill, maar ik negeer hem. Niemand drijft zomaar de spot met me, of het is Tokio Hotel. Als iemand anders dat doet, dan..
'Niemand heeft jou nodig, jij wordt gewoon gebruikt! En dan nog het meest door Bill hier! Je gelooft toch niet werkelijk dat hij ook maar een tikkeltje om je geeft? Hij wil mij gewoon vergeten door wat met jou te staan aanpappen.'

Nu gaat ze te ver! Way To Far!
Ik sla haar uiterst raak op haar oog, waardoor ze meteen door haar benen zakt. 'Jij gaat je mond houden over Bill! Als je zo over hem denkt, dan ken je hem totaal niet! Je verdient zijn liefde en medeleven niet. Ik hoop dat hij nu ook inziet wat voor kreng je bent, en hij veel, veel beter verdient!' roep ik haar toe. Ik kan me Bill echt niet voorstellen aan haar hand. Ze staart me ongelovig aan en ik zie haar oog wat zwellen. 'Ik wil zijn liefde ook niet.' probeert ze stoer en komt overeind. 'Als je niet meteen maakt, dat je het hotel verlaat, roep ik de security.' hoor ik achter me. Ohnee, Bill. Ik kijk hem aan en zie totaal geen emotie meer. Hij is leeg. 'Alsof je dat werkelijk zou do..'

'SAKI!' roept hij hard en in no time staan ze in de kamer. 'Breng haar hier weg en zorg ervoor dat ze nooit meer een stap in onze buurt zet.' zegt hij kil en kijkt haar aan. 'Ik weet niet wat ik in jou zag.' Hij draait zich om en wordt meteen door Tom gevolgd. Saki neemt haar bij haar arm en kijkt strak voor zich uit. 'Koffers pakken.' gromt hij en ze verlaat de kamer met hun. 'Alles oké?' Ik knik en bedank ze voordat ik de deur sluit. Misschien had ik beter mijn mond gehouden, want nu is Bill nog meer gekwetst. 'Wat een puinhoop.' Kreunend loop ik naar de badkamer en zie dat mijn wang rood staat. Zuchtend doe ik de lichten uit en kruip in het bed. Bill heeft vast meer aan Tom op dit moment, dan aan mij.


Dank je voor alle reacties lieve mensen!