035 : Out

Bill's Point Of View


Uitgeput en met een bonzend hart daal ik van de trappen. In mijn hoofd is het licht, de fans schreeuwen onze namen, schreeuwen hun hele stem leeg. Als dat gebeurt dan vind ik een concert pas geslaagd. 'Bill?' Ik haal de handdoek van mijn gezicht en kijk mijn broer aan. Voorzichtig sla ik mijn armen om hem heen en voel hoe hij dit apprecieert. 'Wacht niet te lang.' Hij verstard even en ik laat hem los, waarna ik knipoog. Dat gezicht...onbetaalbaar. Wat dacht hij nou? Dat ik, de helft van zijn hersenen, niet zou weten wat er werkelijk aan de hand is? Laat me niet lachen.


'Tom!' Ik draai me spontaan de ander de kant op, om dit niet te hoeven zien. 'Wat gebeurde er nou? Ik sloeg in paniek, is alles oké?' Haar stem trilt, net alsof ze bang is van iets ... of iemand. Ik krijg een grijns op mijn gezicht als ik Lays' op het gemak op ons af zie lopen. Ze grijnst licht en slaat haar armen om me heen. 'Tell me Babe.' fluister ik en ik hoor haar grinniken. Mijn ogen sluiten zich en negeren even het feit, dat we hier niet alleen zijn. Om even tot rust te komen, en het koppel vlak naast mij te negeren, snuif ik licht haar geur op. Interessant! Een zoete geur van abrikoos en wat munt, ik snuif aan haar hals en hoor haar lachen. 'Bill, wat doe je?' giechelend laat ze me los en wrijf ik door haar haren. 'Je ruikt zo lekker.'

Ze schud lachend het hoofd en samen lopen we naar de kleedkamers. Na onze douche stappen we in het busje richting ons nieuwe hotel.


Tom's Point Of View

Het is 2 uur 's nachts. De straten worden verlicht door een doolhof van lichtjes en dancings, cafés en restaurants. Als ik tijd had zou ik naar buiten lopen en gaan naar waar de nacht me toebrengt. Ik hijs nog eens aan mijn sigaret en sluit mijn ogen terwijl ik de rook naar buiten blaas. Ik draai aan mijn piercing, nadenkend over mijn beslissing. Ik moet het nog 1 keer...'Hey.' 2 armen worden om me heen geslagen en automatisch maakt mijn lichaam een afwerend gebaar. Zuchtend laat ze me los en stapt terug naar binnen. Waar ben ik toch mee bezig, ik moet het weten!

Ik stamp de rokende sigaret uit en stap terug de kamer in. Ze staat nog recht en draait zich tot mij. Ze lijkt ongerust en bang. Ik loop naar haar toe en neem haar gezicht in mijn handen. Zodra ik haar lippen proef, wacht ik af.


Maar niets...Ik trek me terug en ze kijkt me smekend aan, haar ogen zijn waterig. 'Tom, wat heb je toch de laatste tijd? Ben ik het probleem? Doe ik iets verkeerd?' Ik haal haar handen van mijn lichaam en schud mijn hoofd. 'Het probleem is dat...dat je me niet kan bieden wat ik nodig heb.' Verbaasd staart ze me aan en kruist haar armen. 'Pardon?' Ik haal mijn schouders op en neem wat afstand. 'Ik geef je verdomme alles wat ik heb! Alles!' roept ze kwaad en neemt mijn gezicht vast als ik haar niet aankijk. Ze kijkt met betraande ogen, recht in de mijne. Ik wou dat ik een spanning voelde, een kriebel,...
'Ik hou van je.' Meteen schud ik mijn hoofd en laat ze me los.

'Sorry, maar ik hou niet van jou, Charlie.' Dreigend steekt ze haar vinger uit, terwijl er ontelbare tranen over haar gezicht heen lopen. 'Ik weet al welke kant dit opgaat...het is die geverfde bimbo hé?' Meteen kijk ik op en zie haar sarcastisch lachen. 'Wat zie jij, in godsnaam in haar? Trouwens...volgens mij heeft Bill iets met haar.' Ik trek een wenkbrauw op. Dat lijkt wel zo, maar kan ik niet geloven! Ik ben zo egoïstisch geweest om Charlie voor mezelf te nemen als wraak, maar ik weet zeker dat Bill dat nooit met mij zou doen!

'Geloof wat je wilt, maar jij vertrekt.' Ze schud haar hoofd en geeft me een duw. 'Ik ga nergens heen, zolang jij me de waarheid niet verteld!' gilt ze. Ze begint me serieus op de zenuwen te werken, ik wist dat het niet makkelijk zou gaan, maar zo moeilijk?
'Ik wil geen relatie meer met iemand waar ik niet van hou, punt.' Ik hoor haar in beweging komen en zie hoe ze de deur uitloopt. Gevolgd door hard geklop op een andere deur. Shit!