~|| 003 ||~

Ik besloot het te laten rusten en me in te houden.
Opeens voelde ik de warme tranen over mijn wangen stromen, alles van afgelopen jaren moest er uit.
“Stil maar Charlotte, niemand zal je ooit nog pijn doen, nooit meer.” Suste Caius en streelde me teder over mijn voorhoofd heen.
Die woorden bleven door mijn hoofd heen dreunen.
Nooit meer......... Nooit meer............Nooit meer pijn.

~3 jaar later~

Blij rende ik rond in mijn kamer. De Cullens zouden weer komen! In de afgelopen tijd was ik van een verlegen,ongelukkig en nietsdurvend kind uitgegroeid tot een blij en hyper meisje.
Alice, Rosalie en Jane waren mijn beste vriendinnen geworden.
Het klinkt misschien heel vreemd, maar het was leuk om te zien hoe Erisa vermoord werd, pijn leed. Haha, goede oude tijden. Ach, wacht als ik aan ‘de twin’ dacht, was ik benieuwd wat er met hun gebeurt zou zijn. Aro zei dat er vampiers naar huis gestuurd waren, en ze daar op gruwelijke wijze ‘de twin’ hadden vermoord. –Wie niet weet wie ‘de twin’ is, het zijn Erika en Arisa-
Maar nu terug naar de Cullens. Ze zijn echt reuze-aardig!
Volgens Aro zijn ze een heel bijzondere familie met veel gaven. Alice kan in de toekomst kijken, wat ik heel erg gaaf vind. Edward kan gedachten lezen zonder dat er lichamelijk contact aan te pas komt zoals bij Aro, dit zou ik ook wel willen kunnen. En als laatst : Jasper die gevoelens/emoties kan manipuleren, zou ik wel leuk vinden om eens te doen.
Niet alleen zij hebben een gave, ook ik heb er een. Ja, je leest het goed. Ik heb een gave! Bijzonder volgens vader. Ik heb een teken op mijn rechterslaap. Wanneer ik het aanraak en hulp nodig heb, verschijnt er een krachtveld om mij heen. Ik heb ook dat mijn ogen regenboogkleurig zijn. Ik vind het zelf wel heel mooi. Wanneer ik 16 jaar word, moet ik gebeten worden.