~|| 002 ||~

Ik knikte.
“Caius, kom hier.” Riep Aro luid.
Voor ik het wist stond er een tweede man voor me. Dit keer met witblond haar, bleke huid en rode ogen.
“Waarom hebben jullie rode ogen? En hoe weet u van mijn verleden?” Verward keek ik ze aan.
“Tja, het is moeilijk uit te leggen maar… wij zijn vampiers. Gedachten van het verleden lezen is mijn gave.” Zei Aro snel. “Charlotte, dit is jouw vader.” Hij wees naar Caius.
Nieuwsgierig kijk ik hem aan. Iets in zijn blik veranderde, het werd liefdevoller en misschien wel wat vaderlijk.
“Nou… ehm…. aangenaamt.” Stampelde ik.
Hij stak zijn hand uit maar ik, ik gaf hem direct een knuffel. Eerst leek hij te schrikken, maar ontspande zich daarna en sloeg zijn armen om me heen.
En zo bleven we een tijdje staan, totdat Aro begon te kuchen.
“Ik wil niet moeilijk doen, maar wat moeten we met Erisa doen. Door haar had Charlotte niet echt een fijne jeugd.”
Ik zag Caius eerst even verbaasd kijken maar daarna werd zijn blik kil. Hij draaide zich naar mij toe.
“Wat heeft ze jouw aangedaan Charlotte. Wat heeft ze gedaan?” Siste Caius kwaad. Ik slikte en keek gauw naar beneden.
Ik hoorde Aro supersnel praten. Waarschijnlijk konden vampiers dus supersnel praten.
Boos gingen Aro en Caius voor Erisa staan. Ik hoorde Caius boos praten.
“Ik was toch duidelijk geweest, met wat er op dat briefje stond.”
“Je zou goed voor haar zorgen. Je mag dan wel 2 kinderen hebben, maar het geeft je niet het recht om aan andermans kinderen te komen. En al helemaal niet om ze te mishandelen.”
Gemeen keek Erisa me aan.
“Je kan het niet meer terugdraaien. Wat gebeurt is, is gebeurt. Hahahaha.” Lachte ze gemeen.
Langzaam liep ik naar haar toe. Niet omdat ik bang was ofzo. Nee, ik was kwaad, oke dat was zacht uitgedrukt. Ik was woedend.
Ik drukte mijn nagels in mijn handpalmen. Ik moest moeite doen om haar niet in elkaar te rammen.