Part fifteen - huggin'

‘Dus, hoe ga je hem noemen?’ vroeg Jacob me, toen ik me eindelijk losgemaakt had uit onze omhelzing. ‘Ik heb werkelijk geen idee.’ Toen lachte ik in mezelf. ‘Wat?’ ‘De grote hond geeft een kleine hond cadeau.’ Ik grinnikte. ‘Grapjas. Ben je in een blije bui vandaag?’ ‘Ik weet een naam!’ Ik knipte met mijn vingers. ‘Ik noem haar Finn.’ Jacob keek me alleen maar grijnzend aan. ‘Finn?’ Ik knikte, en knuffelde het kleine hondje toen. ‘Je zult vast wel honger hebben, hé, kleintje?’ Het hondje piepte alleen maar. ‘Kan ik haar bakje even in jullie keuken neerzetten?’ ‘Wat je maar wilt,’ zei Jacob. ‘Dus, ga je vanavond mee naar het kampvuur?’ ‘Oké.’ Ik maakte het blik hondenbrokken open en gooide de inhoud in het etensbakje. Ik keek er naar uit om knus bij Jacob te zitten, terwijl we verwarmd werden door een vuurtje.. Al had hij dat niet nodig. ‘Dan ontmoet ik eindelijk je vrienden eens.’ Hij speelde afwezig met het hondenballetje. ‘Quil en Embry zullen blij zijn om je weer eens te zien.’ Ik grijnsde bij de gedachte aan de gereserveerde, rustige Embry en de enthousiaste, springerige Quil. Het contrast tussen die twee was bijna lachwekkend. Quil had er ook geen geheim van gemaakt dat hij me aantrekkelijk vond, maar daar ging ik op een plagerige manier mee om. Hij snapte ook wel dat het tussen ons niets meer ging worden dan vriendschap. Toch vond ik hem nog steeds aardig. Soms zag ik hem stiekem naar me kijken, als hij dacht dat ik niet oplette. Embry daarentegen, had een stuk minder interesse getoond. Waarschijnlijk was hij gewoon het type dat loskomt als je hem kent. Ik hoopte om snel wat meer over de rest van het roedel te weten te komen. ‘Ben je over me aan het fantaseren, Lills?’ In Jacobs ogen scheen een pretlichtje. ‘Ja hoor. Jouw wolvenklauwen die mijn zij kietelen.’ Jacob tilde me op en ging toen, met mij op zijn schoot, op de bank zitten. Ik nestelde me tegen hem aan. ‘Jacob, weet je wat ik zo fijn vind aan jou?’ ‘Hmm.. Nee?’ ‘Als ik bij jou ben, heb ik niets nodig. Heb je ooit wel eens het gevoel gehad, dat je hart uit elkaar gerukt zou worden als je zonder iemand moest leven?’ Hij glimlachte. ‘Ik kan ook niet zonder jou, Lills.’ Ik knuffelde hem met zo veel liefde als ik in me had.