027 : Back together

Ik zet mijn koffer aan de kant en kijk de menigte rond. Juist, Bill heeft altijd 10 extra minuten nodig om ergens te geraken. Ietwat zenuwachtig en totaal opgewonden en zak op mijn koffer neer. Ik krijg verschillende enge blikken toegeworpen, dat vast door mijn haar komt. Maar ik hou ervan, als hun het niet mogen moeten ze maar hun ogen dichtdoen. Ik zie iemand met een bekende muts rondlopen, schichtig om zich heen kijkend.


'Billowski.' grijns ik en loop langzaam op hem af. Hij zucht diep en ik ren een stukje. 'BIIILLLLLLLLIIEEEEEEE!!' Hij draait zich half om en ik spring rond zijn hals. De babyshampoo ruik ik nog steeds scherp en sluit mijn ogen. Ojee, ik ga nu toch niet huilen hé? 'Lays'?' Ik knik zwijgend en voel dan zijn armen om me heen. 'Ik geloof mijn ogen niet!' roept hij plots en duwt me opzij. Hij neemt me zorgvuldig op en zijn mond valt open.

'Waar ben je ergens? Jeez...Lays'?' en hij knijpt in mijn wang. 'Bill!' zeg ik verontwaardigd en lach wat verlegen. 'Oh My God..., je..waar is..maar dat kan...AAAAAAAAh!!' Verschillende om ons heen kijken geïrriteerd om, maar we geven er beide niet om. 'Goed?' vraag ik twijfelend. 'Pardon? Wil je een pak billenkoek? Je bent ongelooflijk, fantastisch, ... beeldmooi.' Ik lach en open mijn armen. 'Mag ik nog een knuffel?' Hij knikt gretig en zwiert me in het rond. 'Bihiill.' lach ik en hij geeft me een kus op mijn wang. 'Ik heb je gemist, Bitch.' grijns ik en hij grinnikt. 'Ik jou meer! ' en neemt mijn hand beet.

Samen lopen we naar buiten en stopt hij de koffers in het busje van Saki. 'Wat gaan we doen?' vraag ik hem. 'Jij gaat me alles vertellen!' roept hij hyper en start de auto. 'Maar ik heb je alles per telefoon verteld!' zeg ik verontwaardigd. Hij bijt op zijn lip en kijkt me schaapachtig aan. 'Wel...misschien luisterde ik ..niet zo heel goed.' Ik kijk hem met open mond aan. 'Jij! Jij bent geen haar veranderd!' zeg ik nepboos. 'Maar jij anders wel, Babe.' Ik begin te lachen om de blik op zijn gezicht en denk plots aan iets.


'Hoe gaat het met jou?' Hij kijkt even opzij en parkeert zijn auto langs een hotel. 'Eerst very slecht, maar nu jij er terug bent, kan ik niet gelukkiger worden.' zegt hij met een lachje. 'Het spijt me Bill.' Hij haalt zijn schouders op en ik zie dat hij er niet echt over wil praten. Ik denk aan Tom en de lach verdwijnt al snel ook op mijn gezicht. 'Het lukt ons wel lieverd.' zegt hij zacht en knijpt in mijn hand.