015 : What are you Talkin' about?

Ik kam mijn haren in een hoge paardenstaart en laat een paar plukken gifgroene lokken langs mijn gezicht glijden. Met mijn rechterhand strik ik er een lint door en schud even met mijn hoofd. Mijn haren die tot over mijn borst reiken, zijn vrijwel het enige wat ik mooi vind aan mezelf. Ik hou van felle kleurtjes, en volgens mij wordt het dan eens tijd voor een ander kleurtje.

Ik voel de bus onder mij stoppen en trek een bedenkelijk gezicht. 'Lays', ik en de jongens gaan even iets halen in het tankstation, wil jij ook iets?' Ik herken Bill's stem, nou ja. Uitgenome hij en David praten nog tegen mij, dus die 2 zijn niet moeilijk uit elkaar te houden. 'Skittles zijn wel goed, dank je.' Ik hoor hoe ze de bus uitstappen en zucht diep. Vandaag zijn we donderdag, nog 2 dagen te gaan en ik zie hun hoofden een lange tijd niet meer. Ik strompel naar de woonkamer en zie dat mijn Ipod nergens te bespeuren lijkt. 'Waar is dat kutding.' Verwoed gooi ik de kussens uit de zetel de lucht in.


Misschien in mijn kamer. Ik draai me een kwartslag en schuif een paar lokken achter mijn oor voor ik opkijk. Een schok gaat door me heen, waardoor mijn lichaam de commando's van mijn hersenen niet meer opvolgt. 'Zocht je deze?' Hij wiegt de Ipod heen en weer in zijn hand, terwijl hij koel op me neerkijkt. Wat doet Tom hier nou nog? 'Moest jij niet naar het t-tankstation?' Mijn stem sloeg over, maar snel kruis ik mijn armen, ter afleiding. Ongeïnteresseerd haalt hij zijn schouders op en stapt op me af. 'Blijf uit mijn buurt!' zeg ik meteen. Ik weet niet waarom maar ik voel me hartstikke vreemd als ik bij hem in de buurt ben. Mijn gedachten springen op nul, mijn handen - lichaam, beven. Ik stotter en mijn hart bonst haast in mijn keel. Ik ben ervan overtuigd dat Tom aan voodoo doet!

'Waarom wil je dat Lays'?' Vergeleken met alle andere keren, kijkt hij niet met een idiote grijns of speelt hij niet met zijn piercing. In tegendeel, hij stelt gewoon een vraag zoals Bill hem zou stellen als hij iets niet snapt aan mijn handelingen. De harde pokerface die ik altijd opzet, breekt af en volgens mij kijk ik nu met een verzachte blik op hem neer. Hij zucht en kijkt naar het raam langs zich. 'Waarom ga je weg?' Vol stomheid geslagen kijk ik hem aan en open mijn mond een stukje.

'H-Hoe weet je d-dat?' Hoe kan dit nou? Ik heb het enkel Bill verteld, en hij zou het niemand vertellen! Hij lacht even sarcastisch en schud zijn hoofd, terwijl hij met zijn hand over zijn gezicht glijd. Net alsof hij ergens mee zit. 'Denk je werkelijk dat ik altijd slaap, als Bill in jou bed kruipt en tegen je aan komt liggen?' Hij spreekt vol afschuw en ik ontwijk zijn blik een beetje. Ik wist wel dat het vroeg of laat aan het licht zou komen. 'Hij doet toch wat hij wil.' en ik loop hem voorbij.
'Tuurlijk! Maar daarom sta ik nog steeds niet toe dat hij dat zomaar kan!'
Zijn volume wordt verhoogt en hij volgt me naar de kamer.

Waar heeft hij het toch over?



Sùper Bedankt Voor Alle Reacties !!!
Het is echt zonde dat ik niet altijd tijd heb om te schrijven, maar ik zal proberen de schade in te halen voor jullie, vinden jullie het nog leuk ? Zet alvast een Reactie, bye