~ Hoofdstuk 20 ~

-Onbekende pov-

Alles was zwart. Ik taste om me heen. Ik voelde hoe mijn vingers langs een stenen muur schraapte. Ik strekte mijn arm uit naar voren, maar trok hem vervolgens meteen weer in. Een felle pijnscheut schoot door mijn bovenarm. Langzaam duwde ik mijn lichaam langs de muur omhoog. Ik beet op mijn lip om het niet uit te schreeuwen van de pijn in mijn lichaam. Trillend probeerde ik te gaan staan, maar zakte onmiddellijk weer door mijn benen. Met een kreun zakte ik weer op de koude, harde grond. Waar was ik?
Langzaam kwamen de herinneringen terug. Flarden van gebeurtenissen schoten door mijn hoofd.
Geschreeuw, gegil, lichtflitsen en het gezicht van een jongen. Dat gezicht. Groene ogen vol pijn. Vol van verdriet. Vol van spijt. Steeds keerde het beeld terug. Hoe de jongen recht naar voren keek, verdwaasd schudde met zijn hoofd, zich omdraaide en verdween. Hij verdween. Met een schok keerde ik terug uit mijn gedachten. Ik hoorde geluiden, stemmen, voetstappen! Voorzichtig kroop ik overeind en luisterde.
'Ga naar binnen Arduin! De Heer van het duister wacht.'
'Hou je kop, Grafblom. Alohomora'
Er vloog een deur open en in het schemerige licht van de gang zag ik twee silhouetten.
'Lumos'
'Meekomen!'
Hardhandig werd ik meegetrokken. Mijn hele lichaam protesteerde tegen de onverwachte bewegingen. De twee mannen trokken me de gang op. Toen mijn benen niet mee wouden werken, sleepte ze me verder over de grond. Geluidloos spatte dikke tranen op de koude tegels. Langzaam sloot ik mijn ogen.