Hoofdstuk acht: Madame Tussauds • 8.3

Camille liet haar kin op Zayn ’s schouder rusten zodat ze mee kon kijken naar de foto’s die hij getrokken had. Af en toe rolde er een zacht lachje over haar lippen wanneer er weer eens een grappige of idiote foto voorbij kwam. Normaal gezien hield ze er helemaal niet van om op een foto te staan, maar deze kans kon ze niet laten schieten.
‘Wie weet sta jij hier later ook wel tussen,’ merkte ze opeens op. Hij was nu al ontzettend beroemd met One Direction en volgens haar zou dat nog wel eens veel meer kunnen toenemen. Als Justin Bieber nu al zijn eigen beeld had, dan verdienden de jongens het zeker en vast om in het museum te staan.
Zayn scheurde zijn blik los van het kleine schermpje dat deel uitmaakte van zijn fotocamera. Alsof hij ooit echt tussen al deze grote sterren zou staan met een eigen beeld. Dat was waarschijnlijk iets te hoog gegrepen.
‘In mijn dromen misschien wel, ja,’ antwoordde hij dan ook lachend terwijl hij zijn hoofd lichtjes schudde. Hij vond het al hallucinant dat hij überhaupt een eigen album had met zijn band. Een jaar geleden zat hij thuis nog gewoon zelf naar videoclips op TV te kijken, en nu kwamen ze zelf ook regelmatig voorbij op de muziekzenders.
‘Hey, als Justin Bieber het kan, kunnen jullie het zeker.’ Camille had haar kin weer van zijn schouder gehaald en ging wat rechter zitten. Nadat ze uit Madame Tussauds waren gekomen waren ze gewoon op een bankje gaan zitten.
‘Jij hebt veel te veel fantasie.’ Zayn zette zijn camera weer uit en stopte hem veilig weg. Hij had echt een ontzettend leuke middag gehad, en hij hoopte dat dat ook wederzijds was. Al dacht hij dat dat wel goed zou zitten. Hij had de hele tijd een vrolijke glimlach op haar gezicht zien staan, en dat wou toch al heel wat zeggen.

‘Tja, er moet iemand zijn die een beetje fantasie heeft,’ antwoordde Camille daar weer grijnzend op. Ze vond het niet meer dan normaal dat iedereen wel eens vreemde dingen dacht. Al vond ze haar idee van Zayn in Madame Tussauds nog niet zo heel gek eigenlijk. Het kon best haalbaar zijn.
Zayn grinnikte zachtjes en kwam overeind van het bankje waarop ze tot nu toe gezeten hadden. Hij stak zijn hand uitnodigend naar haar uit zodat hij haar overeind kon trekken. Camille nam zijn hand na een kleine aarzeling aan. Wanneer haar huid die van hem aanraakte leek het net alsof er elektrische schokjes door haar lichaam liepen.
Toen ze eenmaal recht stond liet Zayn haar hand helemaal niet los. Hij vlocht zijn vingers door die van haar heen, en zo begonnen ze langzaam weer terug te wandelen. Het voelde vreemd voor haar om zo met hem te lopen, maar tegelijkertijd voelde het ook weer ontzettend goed aan. Nu kon ze alleen maar hopen dat niemand foto’s van hen ging trekken en daarbij de verkeerde ideeën zou gaan krijgen.
‘Hoe lang blijf je hier eigenlijk?’ vroeg Zayn na een tijdje. Hij besefte net pas dat hij eigenlijk helemaal niet wist voor hoe lang ze in Engeland zou blijven. Hij hoopte natuurlijk dat ze lang zou blijven zodat hij haar beter zou kunnen leren kunnen.
‘Vier maanden ongeveer,’ antwoordde Camille netjes op de vraag die er aan haar gesteld werd. Verdere uitleg gaf ze er niet bij omdat dat best wel moeilijk voor haar was. Er zat namelijk een reden achter haar bezoek in Engeland.
Zayn knikte begrijpend en hield er verder zijn mond over. Vier maanden was best een tijdje, en misschien zou dat wel lang genoeg zijn om haar voor zich te winnen.