Familie - 94

“Lizzie, wat gaat er nu gebeuren?”, hoorde ik Keylina vragen.
“Dat hangt van jullie af”, zei ik kalm. “Jullie zijn nog steeds gevangenen, we kunnen jullie niet vrijlaten, maar als jullie aanvaarden dat ik een bondgenoot ben van de waterstam, tegen de vuurheer, en beloven niet te ontsnappen, vraag ik Yue jullie kamers in het paleis te geven in plaats van cellen.”
“Als dat niet betekend dat we meteen aan jullie kant staan en jullie moeten helpen, graag”, glimlachte Keylina. Mijn ouders knikten.
“Dan laat ik Yue even weten dat ze kamers mag klaarmaken voor jullie”, glimlachte ik. Ik liep het lokaaltje uit. Yue zag me en kwam meteen naar me toe.
“En?”, vroeg ze.
“Ik denk dat we hen kamers in het paleis kunnen geven”, zei ik. Yue glimlachte.
“Dan moeten ze me wel eerst iets beloven”, zei ze, en ze liep het lokaaltje in.

“Prinses Yue”, groette Keylina beleefd. Yue glimlachte haar toe.
“Lizzie zei me dat jullie bereid zijn te zweren dat jullie niet zullen proberen ontsnappen?” Keylina zette een stap naar voren.
“Als prinses van de vuurnatie en zuster van Lizzie zweer ik niet te proberen ontsnappen of iemand hier iets aan te doen zo lang ik gevangen ben”, zei ze plechtig.
“Ik ook”, zeiden mam en pap tegelijk.
“Ik weet niet welk van je twee titels het meeste gewicht in de schaal legt”, zei Yue lachend tegen Keylina. “Ik laat kamer één, twee en vier voor jullie gereedmaken.” Ze liep het lokaaltje weer uit.
“Ze is eigenlijk best aardig”, zei Keylina verbaasd.
“Weet ik”, glimlachte ik. “Maar ze kan moeilijk meteen vriendelijk doen tegen elke vijand die hier binnenkomt, niet? Ik heb ook eerst haar kwade kant gezien.”
“Je hebt gelijk”, stemde Keylina in.