014 : Sleepless nights

Dagen gaan voorbij. Uren verstrijken. Seconden tellen af. 3 uur 's nachts. Slapende, dromende lichamen. Zachte zuchten vullen de kamer. Ze ligt echter als enige met de ogen open naar boven te staren. Haar groene haar ligt gespreid over het kussen, een stukje onder het hoofd van de slapende rockster. Als je goed kijkt naar zijn slapende gezicht, kun je opmerken dat hij een paar zwarte vegen op zijn wangen heeft. Nat vocht dat opgedroogd is, na enige tijd. Zijn hand heeft zich verstrengeld met de hare, net zoals die eerste keer.

Ze draait haar hoofd opzij en krijgt een klein lachje op haar gezicht. Maar de glimlach blijft niet, hij vergaat in een bevende smalle streep. Het zien van de verstrengelde handen, doet haar emotioneel worden. Ze kruipt wat dichter tegen hem aan, wat hij in zijn diepe roes toelaat. Maar geen idee of dat nu eigenlijk wat uitmaakt. Langzaam opent hij zijn ogen en ziet hij haar staren naar het kussen. 'Hey.' fluistert hij zacht. Glimlachend kijkt ze op in zijn bruine kijkers. Ze zal deze een hele poos enkel in gedachten kunnen zien. 'Waar denk je aan?' Een traan valt omlaag en het bleef de jongeman niet onopgemerkt. 'Ik..wil niet.' fluistert ze gebroken waardoor hij haar spontaan beter tegen zich aantrekt. 'Ik weet het, ik wil ook niet dat je gaat.'



Als ze hem diep in de ogen kijkt, ziet ze dat hij het écht meent, hij kletst niet uit zijn nek. Er ligt waarheid in de manier waarop hij haar aankijkt. Een manier waar Georg helemaal loco van werd. Hij wist wel dat het Lays' schuld niet was, maar hij wou het gewoon niet toegeven. Hij had haar blijkbaar liever uit de buurt voor een paar lange weken. Het maakte haar kwaad en vreselijk onrustig, waardoor ze onmogelijk in slaap kon vallen. Het was gewoon niet eerlijk! Hoe kon het dat hij alles over haar en haar leven kon gaan beslissen? Bill wou haar enkel helpen, haar Vriend zijn. Misschien haar enige vriend, in tijden.


Het warme lichaam dat helemaal tegen haar aan lag schuift omhoog en gaat rechtop zitten. Hij verstrengeld zijn eigen vingers in elkaar en kijkt bedenkelijk naar Georgs' slaapplek. 'Wat weerhoudt je eigenlijk écht, te gaan naar jou tante?' fluistert hij diep in gedachten. Fronsend spiekt ze uit het laken en draait hij zich toch maar, als het stil blijft aan de andere kant van het krappe bedje. Zijn ogen lijken diep door haar heen te kijken, zoals geen ander dat ooit gekund heeft. Waarom voelt ze zich zo vreemd, maar toch goed in zijn aanwezigheid?
Maar nu is de vraag even belangrijk.

Wat weerhoudt me eigenlijk écht, te gaan naar Griselda?


Afvallen is nooit iets wat ik gewild had, maar het zal hoog nodig zijn als ik niet in het Guinness World Recordbook wil terechtkomen. En ik ben ver, ver weg van Tom, want die is de laatste tijd echt vreemd. En daardoor voel ik me ook vreemd. En ver weg van hem zijn, is toch het enige wat ik echt wil, toch ...

Een lichte shock giert door m'n aderen en het blijft een hele tijd stil. Ik zou hem ijzig willen noemen, maar dat is hij totaal niet. Ik weet waarom ik niet weg wil, maar Bill weet het even goed. Sinds die kus. Sinds die kus met Tom. De eerste kus.


De tweede kus.




De derde kus.




Toen had Bill ons betrapt, of eerder Tom betrapt, want ik was zoals altijd totaal niet voorbereid en zelf mentaal en fysiek in shock. Dat vreemde gevoel kwam dagen en ik kon er enkel met Bill over praten, wat eigenlijk nog steeds een moeilijke opdracht was. Ik kan je vertellen dat Billowski uit het veld geslagen was. Net zoals ik, toen hij meende dat hij wist wat het gevoel betekende.

Hallo'tjes, Sorry dat het weer een eeuwigheid duurde, maar ik geloof dat ik even niet meer elke dag een stukje kan plaatsen, druk met alles! Maar er komt er zeker elke week al 1 en met geluk morgen ook nog als mijn huistaken af zijn (H)you all!xxx Thnx für die reactie