Als ik aankom op school, spookt nog altijd de onbekende jongen in mijn hoofd.
' Hey, Luna, hoe is het?' vraagt mijn enige vriendin Rosie op een opgewekte toon.
' Wat?' vraag ik afwezig. Ze slaat een arm om me heen.' Zit je weer met je fantasievriendje in je hoofd?' vraagt ze lachend en ze port me in mijn zij. Ik negeer haar. En ze heeft me door.' Dus ik heb gelijk?' vraagt ze.' Ja', zucht ik. Ik ben blijkbaar net op tijd, want de bel gaat. Nu hebben we les van de o zo leuke mevrouw Gerits. Als ze nu nog goed lés zou kunnen geven, oké. Maar zelfs dat kan ze niet. Bovendien heeft ze de pik op me.
Dat komt voornamelijk omdat ik nooit oplet. In de les zit ik weer te dromen. En dat is niet echt een goed plan met een overhoring voor je neus. ' Doe eens een beetje voort, Luna', zit ze op me te vitten. Als ik naar mijn blad kijk besef ik dat ik nog geen woord heb ingevuld. Zelfs mijn naam niet. Ik werp een subtiele blik op het blad van mijn buurman. Hij haat me. Maar ja. De meeste doen dat. Gerits ziet het. 'Afgeven!' brult ze. Ik doe maar wat ze zegt. Ze kijkt me afkeurend aan, maar zegt er verder niets over. Gelukkig. Ik kom er nog redelijk vanaf. Als eindelijk de bel gaat lopen we naar een ander lokaal. Deze leerkracht is nog erger. Na dat uur heb ik er echt genoeg van. Ik wandel rustig naar het bushokje, niet lettend op de blikken die me toegeworpen worden. Zodra de bus er is stap ik er op en rij meteen naar huis.

Daar aangekomen ga ik naar de koelkast om er een glas Cola Light uit te nemen. Ik drink het snel op en ga naar mijn kamer. Mijn I-Pod staat nog op het dockingsstation. Ik zet het volume op het maximum en luister keihard naar mijn favoriete band. Langzaam maar zeker vallen mijn ogen dicht. Ik probeer een naam te bedenken voor de jongen. Maar verder als Alexander of Pieter kom ik niet. Ik ben dan ook niet geweldig met namen.
Ik slaag erin in slaap te vallen, en droom over de jongen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen