17. Elena

Amsterdam

"Wanneer gaan we weer terug?" vroeg Zayn vermoeid. We waren nu al 3 weken in Amsterdam. Ik had naar mijn zusje gewild die hier met haar vriendje woonde. "Zayn, schatje, morgen gaan we terug" zei ik en gaf Zayn een zoen. Op dat moment ging Zayns telefoon af. "Met Zayn" zei hij toen hij de telefoon op nam. Het was een tijd je stil. Zayns gezicht betrok. "Mmmm" mompelde hij, "is goed ik zal het met Elena overleggen". Hij deed zijn telefoon dicht en ik keek hem vragend aan. "We moeten vandaag nog terug" zei hij vlug. "Vandaag?" vroeg ik verbaast, "Maar we zouden nog bij mijn ouders op bezoek gaan" zei ik verontwaardigd. Zayn keek naar me. Hij had me wel vaker zo mee gemaakt. "Schatje er is iets met Susanne" zei hij rustig. "Wat, Susanne, wat dan" zei ik vlug. "Dat kan ze je misschien maar beter zelf vertellen" zei Zayn. "Oke ik ga gelijk mijn ouders bellen dat we vandaag al weg moeten en dat we dus niet kunnen komen" zei ik en ik pakte mijn telefoon. Ik toetste het nummer in. "Met Clear" hoorde ik mijn moeder aan de andere kant van de lijn zeggen. "He mam, met Elena. ik wilde even zeggen dat Zayn en ik vandaag al terug moeten naar Ierland en dat we morgen dus niet kunnen komen" zei ik snel in de hoorn. "O, wat jammer liefje ik had me er net zo op verheugd" zei mijn moeder. "Sorry mam, maar het is een nood geval en ik moet nu mijn koffer gaan pakken. Ik spreek je snel weer, oke?" zei ik nu nog sneller. "Is goed lieverd ik spreek je wel weer" zei mijn moeder. Maar voor ze uit was gesproken drukte ik de telefoon al uit. "Waarom had je zoon haast"vroeg Zayn verbaast. "haast?" vroeg ik verbaast.

2 uur later zaten we in het vliegtuig naar Dublin. Ik keek op zei naar Zayn. Hij lag te slapen. Ik deed mijn dopjes van mijn IPod in mijn oren en zette de muziek aan