042*

Crissie POV


De eerste zonnestralen lieten de gordijnen zwakjes oplichten. Gordijnen? Voorzichtig trok ik mezelf op aan de bank die naast me stond. Een pijnlijke steek ging recht door mijn rug heen, te lang gezeten. Ik bekeek mijn been, waar nog steeds een diepe snee in stond gegraveerd. 'Tom, word wakker.' Met mijn voet porde ik in de zij van de jongen die tegen de muur aan lag. Met een slaperig hoofd opende hij zijn ogen, maar dat veranderde al snel toen hij weer merkte dat we thuis waren. Een grote opgeluchte glimlach verscheen op zijn gezicht en hij wekte de anderen, waarna hij opsprong en me strak omhelsde. Hij plantte een paar kusjes in mijn nek en liet me toen weer los. Ik trok Bill omhoog. Nog nooit had ik me zo levend gevoeld, nadat ik me bijna dood voelde. Tranen van geluk sprongen in mijn ogen en de glimlach was niet van mijn gezicht te vegen. Bill leek zich niet helemaal goed te voelen, aangezien hij nogal wit zag en zijn hand telkens voor zijn mond hield. Ik liet me uitgebreid op de bank vallen en zuchtte diep. 'Shit...!' Bijna meteen sprong ik weer op en keek naar de klok. Half 8. Ik moest vandaag weer naar de studio! Als een gek begon ik mijn haar en make-up overnieuw te doen, en na ongeveer een half uur stond ik voor de deur op het punt om naar de studio te vertrekken. De jongens waren weer op de bank gaan liggen, logisch, zou ik ook hebben gedaan. Met het gevoel dat er enorme wallen onder mijn ogen waren liep ik de straat op. Er was geen wolkje aan de lucht en de zon stak net boven de huizen uit. Toch streek de wind koud af langs mijn benen. Na ongeveer 10 minuten koud geleden te hebben kwam de studio in zicht. Ik duwde de deur open en stapte het warme gebouw binnen. Ik hoopte op iets spectaculairs vandaag, aangezien ik er gewoon géén zin in had.




Sorry, even saai stukje ;$

Reacties?? <3