Part four - who are you?

Nerveus gooide ik mijn benen over de reling van het bed en ging rechtop zitten. Geen beweging in de kamer. Ik deed het raam dicht en liep toen naar de muur en begon de kamer af te zoeken met alleen mijn handen. Ik ging langs het bureau. Lege plek, zoals toen ik binnenkwam. Ik voelde op de leunstoel. Niets. Zo ging ik alle meubels af. Toen kwam ik bij de kast. Ik voelde met mijn vingers en verwachtte een vertrouwde lege plek te voelen, maar in plaats daarvan stuitte ik op een borstkas.. O, ja. Niets anders dan een borstkas. Voor ik het wist, lag ik op mijn rug op bed, vastgepind onder de armen van iemand die absoluut sterker was dan een gemiddeld mens. Ik snoof diep en rook een muskusachtige geur. Mijn ogen knepen samen. 'Ik weet wat jij bent.' siste ik. Hij lachte, niet onder de indruk. 'O ja?' vroeg een charmante, lieve stem die niet bij de eigenaar van de armen leek te horen. 'En wat ben jij? Je ruikt niet naar mens, maar ik kan geen abnormale geur aan je herkennen..' 'Ik weet het niet.' antwoordde ik hem. 'Maar mijn soort herkent blijkbaar weerwolven.' Hij boog naar achteren en even zag ik een stukje van zijn gezicht. Hij leek diep na te denken. Ik begon me een beetje ongemakkelijk te voelen onder zijn armen, met bijna niets aan. 'Wil je van me af gaan? Nu?' 'Nee.' Aan zijn stem kon ik horen dat hij glimlachte. 'Weerwolven.' zuchtte ik. Ik rilde. Het was niet meer zo warm in de kamer als toen ik binnenkwam. In een fractie van een seconde voelde ik zijn warme lichaam tegen het mijne en langzaam werd ik warmer.