Hoofdstuk zeven: End of the day • 7.1

Hoofdstuk zeven: End of the day


Een zacht gelach steeg op uit de woonkamer van het huis. Op haar sokken wandelde Camille de trap af om naar de woonkamer te gaan. Ze stopte echter toen ze het gelach hoorde. Ze wist dat Louis sowieso in huis was, de andere stem klonk als een meisjesstem. Ze gokte erop dat het Leonore was. Misschien kon ze beter even wachten met de woonkamer binnen te gaan aangezien ze vast wel graag wat tijd alleen wouden hebben. Dat kon ze best begrijpen.
Ze draaide zich weer om en wandelde de trap terug op. Het had namelijk ook geen nut om een hele tijd voor de deur te wachten. Ze trok de deur van haar kamer achter zich in het slot en wandelde naar haar bed. Het maakte een krakend, protesterend geluid toen ze zich erop liet zakken. Soms kon ze gewoon niet slapen van het geluid, maar waarschijnlijk moest ze er nog gewoon aan wennen.
Haar aandacht werd getrokken door het vrolijke geluidje van haar gsm dat aantoonde dat ze een sms had gekregen. Ergens verwachtte ze dat het één van de jongens zou zijn omdat ze aan het einde van de “tour” allemaal nummers hadden uitgewisseld. Het was altijd handig om met hen contact te kunnen houden.
Een glimlach vormde zich zonder problemen op haar lippen toen ze zag wie de afzender was van de sms. Eigenlijk was hij al vanaf het eerste moment in staat haar te doen glimlachend. Daar had ze niet eens woorden voor nodig. Hij was gewoon dé perfecte jongen in haar ogen, de meest perfecte die ze ooit al had ontmoet.
Met haar vingers drukte ze vlug op enkele toetsen om de sms te openen. Haar ogen gleden langzaam over de zwarte lettertjes die de woorden moesten vormen. Omdat ze met haar gedachten nog helemaal ergens anders zat duurde het eventjes voordat ze ook daadwerkelijk een betekenis aan die woorden kon geven.

I had a great time today, we should meet again. (:
      - Zayn
Camille had geen idee of ze het nu moest opvatten in de zin van dat hij nog wel eens iets met haar wou doen. Misschien wou hij wel alleen maar vriendelijk zijn en meende hij het dus niet echt.
Er was één ding waar ze wel degelijk zeker van was.. Zijn kleine sms liet haar hart spontaan enkele versnellingen harder slaan. Dat duidde er nogmaals op dat ze wel degelijk andere gevoelens voor hem had dan alleen maar vriendschappelijke gevoelens.
Ze besloot dat het misschien wel handig zou zijn als ze hem iets terug zou sturen. Anders zou het overkomen alsof ze het helemaal niet leuk had gevonden vandaag en dat ze ook helemaal niet geïnteresseerd in hem was.
Ze was zo druk bezig geweest met het staren naar het scherm van haar gsm dat ze zich haast doodschrok toen de deur van haar kamer openvloog en weer dicht klapte. Haar ogen kregen Leonore in de gaten die helemaal buiten adem was.
‘Sorry dat ik zomaar binnen kom vallen, maar Louis zit achter me aan,’ verklaarde ze vlug met hier en daar een kleine pauze tussen haar woorden.
Camille grinnikte zachtjes toen ze hoorde wat de reden was en haalde vervolgens haar schouders lichtjes op. Ze had er helemaal geen problemen mee dat Leonore er was. Ze was tenslotte een aardig meisje.
‘Geen probleem, blijf zolang je wil,’ antwoordde Camille dan ook. Ze wist dat er risico’s aan verbonden waren wanneer Louis achter je aanzat. Je wist namelijk nooit wat zijn uiteindelijke bedoelingen zouden zijn…