Chapter 035|| To early

Ik keek vertederd toe hoe ze van de ene kant naar het ander rende. 'Haha! Je kan me niet pakken! Wedden op mijn snoep dat het je niet lukt?' Aiden keek met half dicht gespleten ogen naar ella. 'En wat als het me wel lukt? Krijg ik je hele snoep vooraat? Ook wat je hebt gekregen met Halloween?' Vroeg hij wantrouwend. Ella zette haar kleine vinger op haar kin en haar ogen rolde naar boven. 'Uhmm, is g-' ze had haar zin nog niet afgemaakt en Aiden sprong al boven op haar. Ik schoot van me stoel maar zag dat ze niet gewond was. En zakte zachtjes weer terug. 'Dat was niet eerlijk! Hoe kon je? Ik dacht dat we beste vrienden waren! Je wilt toch zeker niet dat ik echt al mijn snoep kwijt raak?' Vroeg Ella streng. Aiden stond op, en nu was het zijn beurt om zijn vinger op zijn kin te plaatsen. 'Voor eeeeeen voorwaarde!' En hij strekte de "e" extra uit. 'En dat is?' vroeg ze ietwat arrogant. 'Ik krijg een dikke knuffel van je en een kus op me wang!' Zei hij op een macho stem. 'Hmm.' Pestte Ella hem, maar op de blos op haar wang wist ik dat ze het wel graag wilde. Ze knikte verlegen en liep langzaam naar hem toe. 'Kom, het is tijd, Yasmin. Geloof me, ze zorgen goed voor de kinderen. Joun tijd is voorbij, ik vind het erg voor je dat je je dochter op deze vroege tijd al moet verlaten. Maar ze red zich, echt waar, ik heb het gezien.' Jared plante zijn hand op mijn schouder, ook wel de "opperengel" genoemd. Ik knikte langzaam. Stond op van de stoel die in de voortuin stond en liep met Jared mee naar het velle licht. Het licht dat me deed zweven, letterlijk en figuurlijk.