192~

Laura PoV
Ik werd wakker met verschrikkelijke hoofdpijn; ik had gisteren te veel gedronken, want ik kon me helemaal niets herinneren van wat er gebeurd was. Dat was het eerste waaraan ik dacht, maar het tweede was; er klopt iets niet. het was te warm, en ik lag op een rare manier. Ik opende mijn ogen, om mezelf op twee centimeter van toms gezicht te vinden, en mijn armen lagen zo raar, omdat ik ze rond Tom geslagen had. Ik lag zowat tegen hem aangedrukt, en het ergste was dat het helemaal ikke was die hem tegen me aantrok. Dit was... erg. dan pas merkte ik dat benen erg koud hadden, omdat ik mijn pyjamabroek niet aanhad en Tom lag half naakt, tot waar ik kon zien. nee... oh,nee... wat was er gisterenavond gebeurd? Ik kon me helemaal niets meer herinneren. dit was niet goed. Ik had blijkbaar een shirt van TOm aan, want het voelde als een te klein kleedje voor mij. EN mijn shirts waren zeker zo lang niet. ik keek onder de lakens, niet helemaal zeker wat ik zou aantrekken. Hij had zijn boxer nog aan, dat was toch iets... Ik probeerde me zo stil mogelijk los te maken, zodat ik TOm niet zou wakker maken, maar ik bedacht me dat hij duidelijk iets uit te leggen had. Maar ik moest hem niet eens wakker maken, gewoon mijn armen wegtrekken was blijkbaar genoeg want hij kreeg koud, en ik trok het deken van hem af. 'Ahr, geef mijn deken terug.' zei hij boos. 'Nee, ik wil eerst weten wat ik hier doe.' zei ik lichtjes geïrriteerd. Zijn hand belande op mijn been. zijn hand maakte grijpende bewegingen op mijn bovenbeen, waardoor mijn 'kleedje' nog meer naar boven getrokken werd. Tom keek op. 'Laura?' zei hij met een glimlach. Nee, sinterklaas. 'Wat doe jij in mijn bed, in mijn shirt?' vroeg hij verbaast, voor hem was het blijkbaar een leuke verassing. 'Dat zou ik net aan jou vragen.' zei ik kortaf.