1- Yara

Schiphol 11.12

"Jullie letten toch wel goed op je zelf he"vraagt mijn moeder en kijkt Roos en mij aan. "Ja mam, we zitten bij de ouders van Esther weet je nog" zeg ik. "Ja yara dat weet ik,maar toch wil ik dat je voorzichtig doet. die mensen zijn heel rijk, laten hun kinderen achter in Nederland en zijn de hele dag aan het werk" "Mam we redden ons heus wel hoor, we zijn met z'n tweeën en Esther komt in de vakantie" En toen van het ene op het anderen moment begon mijn moeder te huilen. Roos en ik stonden een beetje hulpeloos op ons heen te kijken. overal om ons heen stonden moeders te huilen omdat hun kinderen een jaar naar het buiten land gingen. ik keek naar Roos. Zij had tranen in haar ogen. Haar ouders konden niet mee naar Schiphol omdat haar vader met rugklachten thuis op de bank lag en haar moeder gewoon moest werken. In al die jaren dat ik roos al kende had ik haar nog nooit zo verdrietig gezien. "en wat nu" dacht ik bij mijzelf,"moet ik Roos of mijn moeder troosten?" Toch koos ik voor het eerste. ik ga Roos een knuffel en fluisterde in haar oor dat alles goed zou komen. eigenlijk wist ik niet waarom ik dat zei en waar het"Goed" op sloeg maar het hielp. Roos huilde niet meer en ik kon nu ook mijn moeder gaan troosten.