Epilogue

Niall James Horan, December 2012

En dit brengt me dus weer terug bij het begin van mijn verhaal. Het is gek als je bedenkt hoe vreemd dingen wel niet kunnen lopen door een kleine verandering in het leven. Als ik vorig jaar op kerstavond niet die schoenenwinkel in was gestapt had ik Maraya nooit ontmoet, terwijl ze nu niet meer weg te denken is uit mijn leven. Die dag dat we elkaar weer tegen kwamen vorig jaar is een dag om nooit meer te vergeten. Twee jonge tieners, allebei opgegroeid in een verschillend milieu vinden elkaar in een wereld vol met leed en ellende. Maraya was vanaf jongs af aan al wees en toen ze zeventien was, was ze weggelopen uit het weeshuis. Ze zette haar schoolcarrière voort en woonde in een klein appartementje dat ze betaalde van haar eigen verdiende geld van een baantje in de horeca. Overdag school, ´s avonds werken. Op een dag in een park kwam er een huilend jongetje naast haar zitten, de kleine Ethan. Snikkend had hij zijn verhaal verteld en Maraya was meteen ontroerd. Ze moest en zou hem helpen. Zo kwam ze in contact met de ouders van Ethan. Ze realiseerde dat hij dringend hulp nodig had en nam de zorg van zijn zieke moeder op zich. Toen zijn vader stopte met werken en zijn dagen in de kroeg ging spenderen was Maraya gestopt met school en werkte vanaf toen fulltime zodat zij het gezin kon onderhouden. Ze wist hoe Ethan zich voelde aangezien ze zelf ook dierbaren had verloren. Daarom had ze er alles voor over om de kleine Ethan te steunen. Maraya heeft mijn ogen geopend. Een jong meisje, van net achttien toen, dat zoveel voor een ander overheeft is zo bijzonder. Als iedereen zo geweldig was als haar zou de wereld een stuk beter zijn geweest. Ik wilde net zoals Maraya iets goeds doen voor de medemens. Uiteindelijk heb ik een appartement gekocht in hetzelfde complex als mij en de jongens zodat zij er kon wonen met Ethan zonder zich druk te maken om de huur. Ja, Ethan woonde bij Maraya. Kort nadat ze was verhuisd naar haar nieuwe woning kreeg ze volledige voogdij over Ethan. Zijn vader was opgepakt wegens geweld en diefstal en moest de cel in voor een aantal jaar. Samen hebben we toen om de voogdij van Ethan gevochten en die hebben we toen ook gewonnen, anders zou hij nu in een pleeggezin zitten. De jongens waren meteen weg van Maraya en Ethan, maar ik had ook niks anders verwacht eerlijk gezegd. Maraya had haar opleiding weer opgepakt en haalde super goede cijfers op school. Al met al was alles dus geweldig uitgepakt. Nu willen jullie zeker horen hoe geweldig ons liefdesleven wel niet is? Door alle heftige veranderingen hadden we samen besloten om het rustig aan te doen. Het was moeilijk om mezelf onder controle te houden aangezien ze mijn hoofd op hol bracht, maar het was de beste beslissing. We waren eerst gewoon vrienden terwijl we elkaar beter leerde kennen. Ze bleek nog leuker te zijn dan ik had verwacht en toen we na vier maanden eindelijk onze eerste kus hadden, kwamen al mijn onderdrukte gevoelens er opeens uit. Het was het meest geweldige moment van mijn hele leven. We zijn nu alweer een paar maanden samen en ik ben ontzettend gelukkig met haar, ze is echt geweldig. De jongens zijn ook echt super voor ons. Wanneer we een avondje weg willen, passen ze met liefde op de kleine Ethan, die inmiddels al weer zeven jaar is geworden. Het leger kinderen met de prachtige genen van Maraya laat echter nog even op zich wachten. Terwijl Maraya zich geconcentreerd op school, heeft One Direction net weer een nummer één album uitgebracht. Nog geen tijd voor kinderen dus. Maar geloof me, die komen er wel. Jup, Life is great.