||OO3||

Jasmine Lauren Watson
Ik pak mijn mobiel van mijn schoot die ineens als een debiel begint te trillen. Ik open het smsje.
He, Lauren.
Zijn jullie al bij Louis? Ik hoop dat je het wel een beetje naar je zin gaat hebben. Onthoud dat het niet verplicht is, we doen dit voor jou best wil en als je echt wil mag je natuurlijk naar huis komen. Let je een beetje op Liam? xx Karen.
Ik glimlach en sms terug dat ik dat zal doen. Niet dat ik echt op hem ga letten, hij moet zelf weten wat hij allemaal doet. Hij zal me alleen maar nog vervelender gaan vinden als ik me met hem ga bemoeien.
De taxi stopt en de bestuurder draait zich om. 'We zijn er.' Ik knik en zet mijn muziek uit. 'Liam.' Zeg ik. Geen reactie. Ik schuif wat dichter naar hem toe en schud hem twijfelend door elkaar, awkward. Hij opent zijn ogen en kijkt me verbaasd aan. Ik laat hem snel los. 'We zijn er.' Hij knikt en rekt zich uit. Ik stap de taxi uit en pak mijn sporttas, gitaartas en keyboard tas van de man over die ondertussen was uitgestapt en onze spullen had gepakt. Liam pakt zijn koffers en net als we naar het huis willen lopen word de deur open gegooid en komt een jongen naar buiten lopen. 'Liam!' Zegt hij blij en ze geven elkaar een 'boys hug'. Hij draait zich om naar mij. 'En jij bent vast Lauren?' Ik knik. Hij steekt zijn hand uit. Een beetje onwennig pak hem vast. 'Louis.' Ik glimlach zwak en laat zijn hand los. 'uhm, oke. Komen jullie naar binnen. Het is best koud buiten he.' Ratelt hij en begint naar het huis te lopen. Ik loop achter Liam aan die achter Louis aan loopt. Liam draait zich nog even naar me om en glimlacht bemoedigend. Ik wend mijn hoofd af en kijk naar het kleine laagje sneeuw wat op de straat ligt. Ik hoor Liam zuchten en doorlopen. Als we binnen zijn sluit ik de deur en doe mijn schoenen uit aangezien die nat zijn door de sneeuw. We volgen Louis naar de woonkamer waar een man en een vrouw en vier meiden zitten. De vrouw staat op en geeft me een hand. 'Johanna' Ik glimlach naar haar. 'Lauren.' De man stelt zich voor als Mark en de meisjes als Charlotte, Félicité Daisy en Phoebe. Een jaloers gevoel welt op in mijn lichaam. Ik wou dat ik ook zo'n grote familie had. Mijn vader heeft me altijd verteld dat mijn moeder veel kinderen wou maar dat dat door mij nooit zou gebeuren en dat ik alles verpest heb.