Chapter five

Niall James Horan

Ik stormde het appartement van Louis en Harry binnen waar iedereen al languit op de bank hing. Ik gooide de tas in een hoekje en liep toen de woonkamer in. Door de vertraging in de schoenenwinkel kwam ik later thuis dan verwacht en was ik dus te laat. Ik kon echt niet wachten om de jongens te vertellen wat ik vandaag had meegemaakt. In de metro terug had ik verschillende manieren geoefend hoe ik mijn verhaal het best kon verwoorden. “Kan iedereen even zitten, ik heb een belangrijke boodschap..”, “Mag ik even de aandacht? De goden hebben me een bericht gestuurd, ik ben de uitverkorene die de wereld moet redden..”, “Jongens, volgens mij ben ik de nieuwe Kerstman..”, “Vergeet alles over mij, ik heb het licht gezien en vanaf nu ga ik leven als kluizenaar zonder bezittingen..”. Sommige waren ietsjes dramatischer dan de anderen maar ze waren allemaal uitermate geschikt, al zeg ik het zelf. Met een brede glimlach sprong ik in de armen van Zayn die helemaal links op de bank zat. Ik sloeg stevig mijn armen om hem heen zodat hij bijna plat geknuffeld werd. “Fijne kerst, grote jongen” riep ik met een kinderachtig stemmetje terwijl ik hem in zijn wang kneep. Zo ging ik het hele rijtje af totdat ik iedereen had begroet. De jongens waren toch enigszins verbaasd aangezien ze me voor het laatst met een rot humeur hadden gezien. “Niall, je zit toch niet aan de drugs?” vroeg Harry achterdochtig terwijl hij me met samen geknepen oogjes aankeek. Ik wierp hem een boze blik en gaf geen antwoord op zijn vraag. Hij wist zelf ook wel dat ik niet aan de drugs zat. “Kunnen we nu éindelijk met de cadeaus beginnen?” vroeg Louis, luid klappend in zijn handen van plezier. Hij sprong op van de bank en gretig greep hij naar mijn tas met cadeaus en stormde daarna weer terug naar de bank. Als een klein kind begon hij erin te graaien in de hoop om een pakketje met zijn naam erop te vinden. Vlug pakte ik de tas uit zijn handen. “Heren, heren, heren. Zeer spijtig dat kerst alleen om de cadeaus draait bij jullie. In de bitteren tijden waar wij ons in bevinden had ik van jullie toch wel iets meer verwacht. Sinds wanneer letten we alleen nog maar op de pakjes? Wat is er gebeurd met het samen zijn, en het vieren dat we samen kunnen zijn? Tut, tut, tut, dit valt me erg tegen” sprak ik met alle wijsheid die ik bezat. Zayn hief zijn handen boven zijn hoofd en een luide zucht rolde over zijn lippen. “Ik wist het, hij is vergeten om cadeautjes te kopen” riep hij geïrriteerd. Venijnig keek ik hem aan. “Ben ik niet, ik wil ze alleen niet meer geven want daar gaat kerst niet om. Toen de arme Jozef samen met zijn lieftallige vrouw Maria naar Bethlehem reisde vroegen ze toch ook niet om een iPhone of een wii? Nee, alles wat zij wilde hebben was een plek om te overnachten. Zij waren niet teleurgesteld dat ze geen nieuwe spelcomputer kregen of een nieuwe iPod bij wijze van spreken. Ze waren meer dat dankbaar met een stal, EEN STAL FOR GOD SAKE! Als ik jullie een overnachting aanbied in een stal zullen jullie mij hard uitjouwen, jullie zijn veels te verwend. De hotelkamers moeten van alle luxe voorzien zijn terwijl je het grootste deel van je verblijf toch niet in je kamer zit. Toen de kleine christus geboren werd hadden ze geen luxe bedden of roomservice. De kleine baby moest in een kribbe slapen, dat zie ik jullie nou niet zo snel doen. Dit is de mooie kant van het kerstverhaal, het echte. Kleine Jezus die geboren werd met het lot om de wereld te veranderen. Dan heb je natuurlijk ook nog het andere kerstverhaal. Een oude man die op de Noordpool leeft komt eens per jaar naar de bewoonde wereld om ALLE kinderen van een cadeau te voorzien. Yeah right, alsof dat kan. Voor kinderen uit rijke gezinnen is dit de geweldigste tijd van het jaar. Ze worden extra verwend met de duurste dingen die ze helemaal niet nodig hebben. Daar tegen over staan de kansarme kinderen van Engeland. De ouders zijn te blut om cadeaus te kopen waardoor de kinderen zich elk jaar afvragen waarom ze niet goed genoeg zijn. Waarom zijn ze niet goed genoeg om dure cadeaus te krijgen? Waarom verdienen ze dit niet? Ze houden er een heel minderwaardigheidscomplex aan over. Waarom krijgen de rijke kinderen allemaal dure cadeaus en zij helemaal niks? Hun hele jeugd zullen ze denken dat ze niet goed genoeg zijn en dat komt allemaal door die commercieel ingestelde mensen.” Bij mijn laatste zin wees ik de jongens omstebeurt beschuldigend aan. Het was stil in de kamer en iedereen staarde mij gapend aan. Jup, dit hadden ze niet zien aankomen. “Niall, weet je zeker dat je niet aan de drugs zit?” vroeg Harry nog een keer. Weer keek ik hem boos aan. Waarom kon hij niet begrijpen dat ik was uitgekozen voor een belangrijke roeping. Ik moest de mensheid helpen en iemand had mij vandaag een teken gegeven dat mijn missie begonnen was. “Mag ik vragen waar je deze theorie vandaan haalt Niall? Je houd van luxe kamers, zat bijna te huilen omdat je een nieuwe telefoon wilde en je hield van de Kerstman. Dat kan toch niet opeens allemaal veranderd zijn?” vroeg Liam met een sarcastische ondertoon. Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en week daarom mijn blik af. “Het komt door een meisje, dat weet ik zeker” gilde Louis. Hij sprong weer op van de bank en trok me in een Weense Wals. Dansend gingen we de kamer rond terwijl Louis aan één stuk door vragen stelde zonder op het antwoord te wachten. “Is ze fuckable?” hoorde ik Harry schreeuwen op de achtergrond. Ik stopte met dansen en voor de zoveelste keer schonk ik hem een boze blik. Harry werd terecht gewezen door Liam, waarna ik Liam dankbaar aankeek. Louis sprong op Harry zijn schoot en keek hem met een pruillip aan. “Je hebt toch geen andere meisjes nodig wanneer je mij hebt, Hazza?” vroeg Louis speels terwijl hij figuurtjes tekende op Harry zijn rug. Met een scheve grijns keek Harry Louis aan. “Als jij dat zegt dan zal dat wel waar zijn, Boo Bear.” Louis leunde met zijn voorhoofd tegen dat van Harry terwijl hij een speelse tik op zijn neus gaf. Als ik niet beter wist zou ik echt denken dat die twee over hun oren verliefd waren op elkaar. “Bla bla bla, vertel ons nu maar eens over dat meisje die ervoor heeft gezorgd dat we geen cadeaus meer krijgen” bromde Zayn. Ik wist zeker dat er een twinkeling in mijn ogen was verschenen en de jongens gingen alvast klaar zitten voor mijn verhaal. “Ik was in de schoenenwinkel en voor mij stond het mooiste meisje wat ik ooit had gezien. Toen ze af gingen rekenen had het jongetje waarmee ze was niet genoeg geld bij zich en vroeg wat aan mij. Zijn moeder bleek heel erg ziek te zijn en hij wilde die schoenen geven als cadeau voordat ze naar de hemel zou gaan. Toen heb ik die schoenen betaaald. Het liet me realiseren dat ik alles heb wat ik wil en hij op het punt staat om alles te verliezen. Daarom wil ik alleen nog maar vieren dat we samen kunnen zijn met kerst.” Liam legde aan hand op mijn schouder. “Dit is heel volwassen van je, ik ben trots op je” sprak hij me toe. Een warm gevoel verspeidde in mijn lichaam, ik had voor het eerst in mijn leven écht iets goeds gedaan. “Vertel me meer over het meisje!” kirde Louis. Een dromerige glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik aan haar dacht. “Ze drukte een kus op mijn wang voordat ze de winkel verliet. Ik moet haar vinden, anders word ik gek.”