011 : Staring

'Jongens, willen jullie ook wat?' Bill's stem giert als een sirene door mijn oren. Een koude lucht streelt over mijn lippen en binnen de seconde zit Tom alweer in de andere sofa. Verdwaasd richt ik me terug tot het scherm en loopt de rest van de band terug binnen. Georg drukt terug op play en een gil vult de kamer. Bill flikkert op de grond van verschot, Georg hangt ergens achter de sofa en Gustav begint te vloeken. 'Lays, Tom!' roept Bill verontwaardigd. Ik draai voorzichtig mijn hoofd en hij legt zijn hand in een zijde.

'Jullie 2 sukkels, leven jullie wel nog? Wij schrikken ons te pletter en jullie doen net alsof jullie doofstom zijn.' Sprakeloos draai ik mijn hoofd naar Tom die me net op dezelfde manier aankijkt. Zijn mond hangt een beetje open en hij staart me vreemd aan. Maar ik vind het niet storend, hij weet duidelijk ook niet wat hij moet zeggen. Ik ben zo vreselijk in de war, echt vreselijk. Zo erg dat ik niet eens voel hoe Bill tegen mijn hoofd slaat.


'Wat hebben jullie 2 uitgespookt?' Meteen ben ik weer wakker als ik Georg's argwanende blik opmerk. 'Niets.' zucht Tom geïrriteerd en kijkt me schichtig aan. Ik knik en trek Georg terug naast me, 'laten we verder kijken.' Zwijgend kluistert iedereen zich terug aan de buis, ik zit met mijn gedachten bij de short movie, in mijn hoofd.
Ik moet het vergeten, dit is niet goed voor mijn klein geschapen hersenen!


Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik focus me weer op de film voor mijn neus. Opeens gaat Bill weer gillen en schrik ik me een ongeluk. 'Please, Bill!' kreunt Tom geïrriteerd. 'Je gaat me toch niet zeggen dat je bang bent!' grijnst Gustav. Ik kijk Bill aan en zie hem pruilen. Dit meen je toch niet serie.. 'Het is vreselijk! Ik doe geen oog dicht vannacht!' De jongens schieten in de lach en ik kan enkel..huilen. Nou, ik kan wel huilen, maar doe het niet. Het zou nu toch wel erg raar zijn als ik nu zou huilen, en daarbij zal Tom me nog uitlachen ook en dan zou Bill...


Waar maak ik me in godsnaam druk over? Ik ga echt niet huilen, focus Layla! 'Bill, als je denkt dat ik de hele nacht jou getater zal aanhoren, ben je belange nog niet jarig!' Hij draait zijn hoofd tot mij en kijkt nog zieliger. 'Maar ik ben ook helemaal nog niet jarig.' Tom gniffelt en ik rol mijn ogen.
De film loopt ten eind en iedereen maakt zich klaar om te slapen. Ik lig vrijwel als eerste in mijn bed en trek de lakens over mijn hoofd. Ik ben echt uitgeput.


'Auw!' roep ik uit, als een voet op mijn arm staat. 'Man, je hebt geen enkel vrij plekje meer in je bed of wat?' Ik hoor Tom's stem en krijg een gekke tinteling in mijn buik. Komt dat door mijn briljante payback of is het iets anders? Nou, ik besluit er niet langer meer over na te denken anders mis ik mijn ultieme kans. Hij zet een voet in zijn bed en als hij de andere erbij wil voegen, grijp ik die beet.

Gevolg: hij beland tussen mijn en zijn bed, op de grond.
'Godverdomme!' Ik begin te lachen en wordt vergezeld door de G's. 'Goeie zet zusje.' Ik piep boven het laken en zie Georg in het bovenste bed kruipen. Na een halfuur hoor ik al zachte zuchtjes en merk plots dat Bill er nog steeds niet is. 'Waar hangt die klungel nou weer uit..' Op dat moment gaat de deur open en verschijnt hij, ... schaars gekleed.
'Bill, Please!' en sluit mijn ogen. 'Wat? Ik slaap altijd zo.'
Hij kruipt in zijn bed en het wordt stil. Genietend sluit ik mijn ogen en zucht gelukzalig, ... wat een stilte.





'Lays, ben je nog wakker?'