95- Visioen

Elisabeth PoV

iedereen verspreidde zich weer over de kamer, ging doen waar ze graag zouden doen. Ik zag Edward en Bella vertrekken naar hun huisje, ra ra ra waar zij zin in hadden. Rose en Alice hielden zich bezig met een soort wintercollectie voor mijn kinderen. ik keek toe vanaf ver terwijl Leah traag naar beneden kwam. Ze viel in slaap met haar hoofd op mijn schoot, iets wat ik leuk vond -want ergens betekende het ze het aanvaarde dat ik een vampier was-, terwijl Embry en Seth naar huis toe trokken. Jacob bleef hier, maar ergens boven. Carlisle was aan een nieuw boek begonnen in zijn bureau en ik zag dat Esmee daar ook bezig was met de plannen van een huis. Het zag ernaar uit dat we een rustige, normale nacht tegemoet gingen. TOt Alice geschrokken opkeek. Ze liep naar me toe en hield mijn handen vast.
'Zeg dat het niet waar is, zeg dat ik het verkeerd zie.' zei ze op een trillend toontje. Ik snapte eerste niet wat ze bedoelde, maar ik was al snel mee. Ik zag.. de cullens en de Volturi tegenover elkaar... zoals toen met Nessie... ik was nergens, en Marcus was er ook niet.. ik vroeg me af waar wij waren. De cullens leken ergens op te wachten.. maar dit keer was -buiten Rose- iedereen er, maar buiten de denali-clan was er niemand. Hadden ze geen vrienden kunnen vinden om hen te helpen?
Aro en Caius leken boos maar passief tegelijkertijd, alsof ze het jammer vonden, maar tegelijkertijd ook bang waren. wat had dit allemaal te beteken.
'Je.. het is zo, Alice, ik zie het ook.' mompelde ik.. maar ik zag ook dat Jacob en Quil er waren, en Sams pack, maar Seth, Leah, Embry... waar waren zij? Waar waren wij? ROse? ik zag geen tekenen van vuur of bloed en lijken. Geen enkel teken van gevecht, maar toch had ik het gevoel dat iedereen op iets leek te wachten.
'my God.' mompelde Alice stil, en ze snikte.
'nIet opnieuw.' ik sloot mijn ogen, hield Alice in mijn armen en wou dat ik het ongedaan kon maken. Wat moesten ze allemaal ondergaan door mij? ZOu het niet beter zijn als ik inderdaad vertrok?
'Carlisle?' vroeg ik zacht.
'We hebben een probleem.' vulde Alice mijn zin aan.
'Ik denk dat we Edward en Bella terug moeten roepen, en Seth en Embry.' we spraken om beurten, en Leah werd zachtjes wakker. Ik wou dat ik kon huilen, want ik wist niet hoe ik me anders moest uitdrukken. Misschien had ik toch geen eeuwigheid voor me, mijn kinderen... ik voelde versteend vanbinnen.
'Edward en Bella zijn onderweg.' zei Rose.
'Embry en Seth ook.' antwoordde Esmee.
'Wat is het probleem?' Carlisle's stem klonk geruststellend, maar ook heel erg ... naïef, hij wist nog niet hoe erg de toestand was.
Bella en Edward waren binnen de 2 minuten hier, net zoals Embry en Seth. Wij zaten al rond de tafel toen ze binnenkwamen. Rose en Leah naast me, maar Alice stond achter me. haar gezicht was ongefocust, ze wist niet helemaal zeker wat er kwam. Iedereen zat aan tafel. Bella en ik weer de grenspunten tussen de wolven en de vampiers.
'Wat is het probleem?' vroeg Carlisle rustig, geruststellend.
'Het spijt me.' mompelde ik zacht. Alice kneep in mijn schouders.
'De Volturi is comming back.' zei ze even zacht als ik daarnet.
'Hoe bedoel je?' Jacob stelde de vraag voor iedereen, want dat is wat in iedereen om ging. ik hoorde het.
'De Volturi komt terug, en nu zonder geldige reden.' zei Alice.
'Ze willen Elisabeth en haar kinderen terug in Volterra, maar ze denken dat zij onze kant kiest, dat ze haar tegen VOlterra keert.' Alice was zo gewent om uit zo'n dingen iets af te leiden, dus het verbaasde me niet dat zij hen meer kon vertellen dan ik.
'ZIch tegen hen keert?' vroeg Bella verbaast.
'Dat klinkt zoals in ..'
'Wij die Volterra de oorlog willen verklaren.' zei Rose Hard.
'Wel, tegen anderen kunnen ze zeggen dat wij dat inderdaad gedaan hebben, als ze winnen.' Zei ik.
'Hoe bedoel je?' vroeg Leah verbaast.
'De winnaar herschrijft de geschiedenis.' zei ik, verbaast dat ze dat niet gesnapt had.
'Dus volterra verklaard ons de oorlog.' zei Emmett op een enthousiaste toon.
'Laten we ..'
'We gaan geen vrienden met ons meetrekken, Emmett. Niet zoals vorige keer.' zei Carlisle streng.
'Niet meetrekken..'
'De situatie is anders Em, toen moesten we hen alleen maar laten luisteren naar onze verklaring, nu hebben we geen verklaring. Omdat er geen reden is om ons aan te vallen, en daar gaan we hen niet van overtuigen.' zei Edward op een .. emotieloze toon. Het deed me denken aan Marcus die tegen Caius bezig was.
'Er was iets raars met het visioen.' zei ik. Iedereen keek me aan. 'Buiten jullie was er alleen maar de Denali-Clan, maar ik was er niet, net zoals mijn kinderen en .. Rose en Marcus.' zei ik zacht.
'dus hebben ze Marcus al vermoord?' vroeg Rose. ik schudde mijn hoofd.
'hij is in Roemenië, maar meer weet ik niet.' zei ik zacht.