170~

Tom PoV
Het zag er naar uit dat ze echt zouden vechten, die twee vrouwen, en ik snapte niet eens waarom. Het zag er naar uit dat Barbara de moeite nam om alles op Laura te steken, en dat had ik er net uit kunnen praten. 'Kappen, Barbara. Doen waarvoor je gekomen was en dan wegwezen.' zei ik snel. Ze draaide zich naar mij, glimlachte en liep naar boven. Ik deed teken naar Laura dat ik even mee ging, ik zou van haar nog verwachtten dat ze met de helft van mijn spullen ging lopen, en nog een foto van Laura om te vervloeken of zo. Ze had de helft van mijn kast al op de grond gegooid. 'ZOek je iets? vroeg ik terwijl ze de rest van mijn kleren op de grond kielde. 'Yep, ik heb je twee weken geleden naar een juwelier zien gaan om een ketting, en omdat je die toch voor mij gekocht had, neem ik hem ook maar mee.' zei ze. Ik vroeg me af hoe ze daar weer achter gekomen was, maar dat deed er niet toe want op een of andere manier had ze het toch gevonden. ze opende het doosje. 'Een zilveren ketting met een robijnen hartje, had je echt niet moeten doen.' zei ze glimlachend. Ik trok het doosje uit haar handen. 'ik heb nooit de intensie gehad om dat aan jouw te geven, alsjeblieft dankjewel.' mompelde ik. Mijn kaken werden een beetje rood; ik had het gekocht voor Laura, een paar dagen nadat ik haar opnieuw gezien had. 'Ook voor die bitch? Ze pakt echt alles van me af, mijn vriendje, mijn schoenen, mijn juwelen...' ik knipperde met mijn ogen. 'Laatste keer Barbara; ik ben je om verschillende redenen zat -dit is er 1 van- en die schoenen heb je haar zelf gegeven, remember? en dat Juweel was nooit voor jou bedoeld, ik snap zelf niet hoe het komt dat je daar van weet en het doet er gewoon niet toe.. ik wil je niet meer zien.' zei ik, in de hoop dat ik eindelijk duidelijk was. Ik wilde een nieuw leven opbouwen. Ze liep naar beneden, Laura hield de deur open. 'I'll kill you two! mark my words!' hoorde ik Barbara roepen. 'Lovely.' Antwoordde Laura lachend, dat was misschien niet de beste oplossing.