008 : Strawberry's

Na een halfuur smijt ik mijn kaarten op de tafel.
'Bill, je zeurt weer!' roep ik verontwaardigd. 'Is niet.' zegt hij heilig. 'Jawel! Je mag helemaal geen nieuwe kaart nemen als je kan leggen!' en trek mijn ogen tot spleetjes. 'Volgens de Bill regels wel!' lacht hij triomfantelijk, waarna hij me boos aankijkt. 'Dus jij hebt in mijn kaarten gespiekt!' Ik zwijg en bijt op mijn lip. 'Jij hebt eerst vals gespeeld, dus ik win!' Gewonnen gooit hij de kaarten op tafel en grom ik. 'Nu moet je mij dienen!' roept hij vrolijk en ploft in de zetel. 'Ik zou graag een redbull hebben en aardbeien.'


Waarom hebben we er ook om gewed. 'Lays, ik vroeg je wat!' zegt hij boos en tikt op zijn belachelijk dure uurwerk. 'Ik ga al!' Brommend betreed ik de keuken en zie Tom voor de koelkast staan. 'Helemaal geweldig.' Meteen draait hij zich om en dacht ik toch zeker te zijn, dit niet hardop te hebben gezegd. 'Heb je nou nog niet genoeg op?' Hij gaat uit de weg en ploft op de tafel neer. 'Nee, er is altijd wel plaats.' Terwijl ik Bill's bestelling opneem, zucht ik gepikeerd. Ik durf nog wedden dat hij vraagt om hem te voederen ook.


Snel verdwijn ik uit die kille sfeer en mokkend stop ik de eerste aardbei in Bill's mond, misschien wat te hard, want het sap drupt over zijn kin, zijn hals en vervolgens op zijn witte shirt. 'Lays!' roept hij boos en ik kan enkel grijnzen. 'Het is het een of het ander.' Hij krijgt een gemene grijns op zijn gezicht en staat op. 'Ik heb een beter idee.'


Zijn smalle vingers glijden over elkaar en die blik bevalt me echt niet. 'Kom eens mee.' Twijfelend volg ik hem en trek grote ogen als hij in de badkamer komt. 'Bill..., ik geloof niet dat Georg...' Hij sluit de deur achter zich en trekt zijn wenkbrauw op. 'Als je nou niet zo hard op die aardbei had gedrukt...' Hij steekt zijn handen in de lucht en kijkt me afwachtend aan. 'Dit shirt trekt zichzelf niet uit.'
Mijn mond valt open van verbazing. 'Echt niet!' roep ik panisch. Alsjeblieft, alles behalve Bill's naakte bovenlichaam zien. Het zien van die van Georg en Tom is al erg genoeg. 'Of je stopt je hoofd in het toilet, waar Georg nu net zijn boodschap gelost heeft.'


'Help.' piep ik.
Ik steek mijn hoofd dus echt niet daar in!
Maar dan moet ik...

'Je hebt nog 3 seconden.' grijnst hij. 'Maar Bill, je bent toch zo van...de ware vinden, je bent een brave jongen toch? Je wil toch niet echt dat ik, een onaantrekkelijk meisje, jou ga beginnen uitkleden en dan...' mompel ik stotterend. Hij laat even zijn armen zakken en houdt zijn hoofd schuin. 'Ik ben een jongen als een ander, ik hou enkel dit 'wijst naar zijn kruis' voor de ware. En wie zegt dat ik jou niet aantrekkelijk vind?' Ik rol mijn ogen en brom dingen die ik niet eens zelf begrijp.