169~

Laura PoV
'Ik kwam nog een paar spullen halen.' zei Barbara luid vanuit de deuropening. Ze keek van mij naar TOm alsof ze het niet helemaal vertrouwde, of alsof ze meer gezien had. 'Probeer je nu al weer iemand anders aan te slaan?' vroeg ze venijnig. Tom haalde zijn schouders op. 'Je weet wel, de verbeterde versie...'mompelde Tom gemeen. Ik ging zitten, maar zorgde ervoor dat ik wel op zijn tenen gestaan had. hij keek me vanuit zijn ooghoek aan, maar ik negeerde hem. 'Ik ken de weg; ik heb ze genoeg afgelegd op weg naar je kamer...' mompelde ze. ze draaide zich om en haastte haar naar de trap. 'Barbara..' riep tom achter haar aan. In een mum van tijd was ze terug, met een blik in haar ogen die me deed denken aan iemand die heel erg verlangend is naar iets. Alsof ze hoopte dat Tom haar terug zou nemen. 'Ja?' en haar toon klonk nu zo veel vriendelijker.. 'Ik zou graag de sleutel terug hebben, na vandaag moet je hier niet meer binnen kunnen.' zei Tom even vriendelijk. Barbara knipperde met haar ogen en slikte. 'fine.' ze gooide de sleutel de tafel op, die was van glas gemaakt, waardoor er nu dus mooi een krak in zat. Tom rolde met mijn ogen. 'En Bill noemt mij onhandig..' zei hij zacht. ik glimlachte, en dat was nu een van die dingen die Barbara nog meer irriteren, leek het. ze kwam traag op me afgestapt, heel erg boos. 'Dit is jouw schuld, slet.' histe ze stil. Ze stond vlak voor me. ik had de nijging om haar een klap te verkopen. 'Ik heb niets gedaan.' zei ik zachtjes, mijn jeukende vuisten negerend. 'Oh, sinds jij hier ten tonele verschenen bent, gaat het niet meer tussen Tom en ik.' zei ze boos.