Chapter 18

Emmett vertelde het nog eens aan Carlisle. Carlisle pakte zijn mobiel en belde iedereen snel thuis. Ik ging de kinderen wakker maken.
‘Papa, wat is het vroeg.’ Zei Spencer. Hij wreef in zijn ogen.
‘We moeten gaan.’ waren mijn enige woorden. Ik liet ze zich snel aankleden. Ondertussen leken ze wel kinderen van 11 en Nessie was al bijna helemaal klaar met groeien. Ondertussen was iedereen terug gekomen. Ze waren allemaal na hun bezigheid gaan jagen.
‘Dit meen je toch niet?!’ Riep Rosalie verontwaardigd nadat Carlisle alles had verteld.
‘Dit hadden we op 10 vingers na kunnen tellen toen we achter Bonnie aan waren gegaan.’ Zei Carlisle.
‘Nou, pak allemaal zoveel mogelijk spullen dan ga ik bedenken waar we naar toe kunnen gaan.’ Carlisle en Esmé verdwenen in Carlisle’s werkkamer. Ondertussen kwam Alice binnen lopen. Iedereen keek opgewekt op toen ze binnen kwamen en weer in ons midden was. Ze had haar saaie volturi kleren gewisseld met een jurkje van Rosalie. Iedereen rende alle kanten op om zoveel mogelijk belangrijke spullen in de auto te proppen. Bijna alles paste in alle auto’s. Alleen de bedden en de spullen van de woon en eet kamer lieten we door een vrachtwagen, die Emmett had geregeld, brengen.
‘Waar gaan we naar toe?’ Vroeg Edward die de achterklep dicht deed van zijn auto.
‘Nederland.’ Zei Carlisle.
‘Nederland?’ vroegen Emmett en Rosalie verbaasd. Ik was ook verbaasd en ik voelde dat iedereen dat eigenlijk was.
‘Ja, Nederland. Het land lijkt veel op Amerika, het is een mooi land, het, regent de laatste tijd erg vaak, het is een makkelijke en mooie taal en zo ver ik weet hebben ze geen enkele geschiedenis met vampieren.’ Bella keek zenuwachtig uit het raam.
‘Ze staan al voor de poort.’ Zei ze.
‘Dan gaan we snel. Iedereen alles gepakt, wilt iemand als afleiding zorgen?’ Vroeg Carlisle. Iedereen twijfelde even.
‘Ik doe het wel.’ Zei Jack.
‘Dan ga ik mee!’ Zei Leanne.
‘Oké.’ Carlisle regelde even alles met hun en Esmé controleerde het huis snel.
‘Let’s go!’ riep Emmett. We croste het bos achter het huis in en redden zo naar de kust waar we de boot zouden nemen naar Nederland.
Alice was bij Emmett in de auto gekropen. Ik was echt zo blij dat ze terug was. De kinderen waren in slaap gevallen terwijl we door Schotland reden.
Het had zo z’n voordelen om vampier te zijn, zoals geen plas of eet pauzes, we hoefden niet te stopen om de benen te streken of even iets anders te zien dan de saaie lange weg.
Eindelijk kwamen we bij de haven en Leanne en Jack waren er al.
‘Geen problemen gehad?’ Vroeg Edward toen we in de lounge van de boot zaten.
‘Nee, ze deden eigenlijk niets toen e er achter kwamen dat iedereen weg was.’ Zei Leanne.
‘Aha.’ Zei Carlisle. Hij ging allemaal telefoontjes plegen in de 3 uur dat we op de boot zaten. Het was een vage en onbekende taal, waarschijnlijk Nederlands, wat hij aan het praten was. Eindelijk kwamen we aan in Nederland. De zon scheen helaas wel dus we stapten snel de auto in en reden via Noor-Holland naar Zuid- Holland en staken Brabant over, na even bij Den Haag gestopt te zijn om wat papieren op te halen, zo naar Limburg waar we in een kleine stad, Weert genaamd, gingen wonen. Carlisle zei dat hij even naar het gemeente huis moest. We stonden op de parkeerplaats te wachten.
‘Heeft Carlisle ook al voor huizen gezorgd?’ Vroeg Abs zachtjes.
‘Daar had hij het wel over.’
Ik keek rond en een verkeersbord trok mijn aandacht. Ik herkende het parkeerteken, maar het woord er onder niet.
Parkeerplaats, wat zou dat zijn? Waarschijnlijk zou het betekenen dat we hier mochten parkeren. Zo, mijn Nederlands is met 1 woord vooruitgegaan. De zon kroop achter de wolken en Carlisle kwam na 1 uurtje weg zijn geweest weer aan lopen.
‘Zo, volg mij maar.’ Zei Carlisle terwijl hij wat papieren aan me gaf via het auto raampje.