Hoofdstuk vijf: Up above • 5.1

Hoofdstuk vijf: Up above

Het leek net alsof er een plaatselijke aardbeving aan de gang was wanneer je naar Camilles benen keek, zo hard stond ze te trillen. Het werd er al helemaal niet beter op toen Louis haar meetrok in één van de cabines en haar hand daar eindelijk losliet. Nog steeds zocht ze naar een ideaal ontsnappingsplan.
Haar oog viel direct op de schuifdeur die nog open stond. Misschien zou ze nog net naar buiten kunnen wandelen voordat iemand het zou opmerken. Net toen ze van plan was haar idee uit te voeren en één stap had gezet, sloot een paar sterke armen zich om haar middel heen. Natuurlijk, alsof haar plan ook werkelijk ooit had kunnen lukken..
'En waar dachten we heen te gaan?' vroeg een stem geamuseerd. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond toen ze besefte wie haar spelbreker was.
'Zayn, laat me alsjeblieft los..' smeekte ze hem wanhopig. In enige andere situatie zou ze niet vragen of hij haar los wou laten, maar op dit moment wou ze niets liever. Dan zou ze nog snel naar buiten kunnen glippen en hoefde ze niet de lucht in te gaan met het reuzenrad.
'Sorry, no can do,' was het antwoord dat ze van hem kreeg. Ergens had ze ook wel kunnen verwachten dat hij haar niet los zou gaan laten. Ze kon voelen hoe hij haar nog wat dichter tegen zich aan trok. Bewust of onbewust.. Wie zou het zeggen?
'Waarom niet? Je verricht er een goede daad mee..' probeerde Camille nogmaals. Het enige wat hij moest doen was zijn grip een beetje verzwakken, dan kon ze gemakkelijk uit zijn armen ontsnappen.
Zijn zachte lach drong haar oren binnen en het viel niet te ontkennen dat het een prachtig geluid was. Was er nog iets aan deze jongen dat imperfect was? Het ging nog moeilijk worden om die dingen te vinden aangezien ze er volgens haar niet eens waren. Zeldzaam.
'Klinkt aanlokkelijk, maar het blijft toch nee,'

Camille rolde een keer overdreven met haar ogen. Deze jongen was nog niet zo gemakkelijk te overtuigen als ze in eerste instantie dacht. Toch moest ook hij een zwakke plek hebben, dat kon gewoon niet anders.
'Toch zou ik het erg op prijs stellen.' Het bleef een tijdje stil voordat ze ook werkelijk een antwoord van Zayn kreeg. Het was echter niet het antwoord waar ze zo hard op gehoopt had.
'Ik denk dat het nu wel een beetje te laat is..' Camille fronste haar wenkbrauwen bij die woorden en begreep eerst niet waarover hij het opeens had. Het duurde niet lang voordat ze doorkreeg dat het reuzenrad alweer in beweging was gekomen. De cabines gleden nu langzaam omhoog door de lucht.
Haar vingers klemden zich krampachtig om het stof van Zayn's jas heen terwijl ze probeerde om niet aan de hoogte te denken. Het was hen gelukt. Ze hadden het voor elkaar gekregen haar in een reuzenrad te krijgen. Louis kon zich straks in ieder geval aan een hele preek gaan verwachten. Geen ontsnappen mogelijk.
'Waag het niet om me nu nog los te laten Zayn,' piepte ze angstig.