8.8 Alisha Jacky Carter

'Ik ben ook blij weer bij jou te zijn', geef ik dan toe en ik zucht opgelucht. Hij is blij me weer te zien. Dus moeten we nu doen alsof er helemaal niks gebeurd is en verder gaan waar we gebleven waren? Dat lijkt me ook niet helemaal de beste oplossing. Hoewel er niks meer is om over de discussiëren. Aangezien ik er nu toch al ben. 'Hoe is het met Mike', schrikt zijn warme stem me op. 'Met Mike gaat het beter'. Ik glimlach zwakjes, dat is alles wat ik eruit krijg als ik weer aan Mike denk. Een beetje schuldig voel ik me wel, al wordt het minder nu ik bij Justin ben. Op een of andere manier weet hij me bijna altijd iets op te vrolijken. 'Dacht je echt dat ik niet zou komen', vraag ik terwijl ik mijn humeur voel verbeteren. 'Nee, ik ken je langer dan vandaag'. 'Een jaartje of tien misschien', zeg ik grinnikend. 'Ja, maar toen kende ik je niet echt. Dat begon pas bij wiskunde'. De glimlach op mijn gezicht wordt steeds breder als ik aan die tijd terugdenk. 'We waren wel een vervelend stel', lach ik dan. 'Hmmm', zegt hij alsof hij twijfelt. 'Misschien dat we daarom als die uren moesten nablijven'. Hij knijpt zachtjes in mijn hand. 'Niet dat ik het erg vond om met jou na te blijven'. 'Ik ook niet hoor'. 'Alleen als je weer wiebelde met je stoel. Dan kon ik je wel wurgen'. 'Hé', roep ik verdedigend uit. 'Dat heeft wel onze eerste zoen veroorzaakt'. 'Dat is waar', grinnikt hij. 'Alsof jij nooit iets vervelends deed. Ik weet nog dat mijn handen altijd ondergetekend waren omdat jij er altijd op schreef uit verveling'. 'Hmm ja. Mooie vingerhenna`s. Daar was ik goed in', zucht hij. 'Ik hoop dat dat sarcastisch was'. En ik geef hem een plagend duwtje. Buiten aangekomen houdt hij een taxi aan en geeft het adres van de verblijfplaats. Samen kruipen we op de achterbank.

In het hotel gooi ik mijn koffers op het bed en ga op onderzoek uit in de kamer. 'Hoe zit het eigenlijk met die Abercrombie opdracht', hoor ik Justin vanuit de kamer roepen. Ik kijk even in de spiegel van de badkamer en haal een hand door mijn horen. Kort daarna verschijnt hij achter me en ik kijk hem aan via de spiegel. 'Die is pas over twee weken. In Los Angelos, dus ik ga weer naar Selena na dit alles. Voor twee dagen'. 'Jullie vinden elkaar echt aardig hè'. 'Tuurlijk, wat dacht jij dan?' 'Stiekem hoopte ik dat je alleen naar haar ging om bij mij in de buurt te zijn'. 'Justin', roep ik al lachend. 'Grapje', zegt hij snel en loopt de badkamer weer uit. 'Wat ga jij doen hierna dan', roep ik hem achterna. 'Terug naar Atlanta. Denk ik'. Eigenlijk besef ik nu pas hoe ingewikkeld dit gaat worden en het valt even stil tussen ons. Dit is iets waar we nog niet over nagedacht hebben. Natuurlijk wil hij graag bij mij zijn, maar hij moet ook terug naar Atlanta om weer aan de slag te gaan. Hij moet touren en nog veel meer andere dingen. Ondertussen moet ik gewoon mijn modellenopdrachten doen, die ook voornamelijk in New York en omgeving zijn. Als ik besluit met hem mee te gaan zal ik dat allemaal op moeten geven. Of in Atlanta gaan beginnen, maar ik kan mijn ouders en Mike niet zomaar achterlaten in New York en ze zullen nooit zo even naar Atlanta verhuizen zodat ik bij Justin kan zijn. Mijn vader zal zeggen dat niks zeker is tussen mij en Justin en mijn moeder zal roepen dat ik niet alles moet opgeven voor hem. Maar zij weten niet wat ik voel voor hem.


Ik denk eerlijkgezegd zelf af en toe wel eens dat het verhaal van deze story over is en twijfel dan ook of ik er een einde aan moet gaan schrijven. Maar ik wil ook graag jullie mening hierover weten. Dus jullie zouden me echt heel erg helpen als je me laat weten wat jij vind. Hoe je dat doet maakt niet uit, gastenboekbericht, privébericht of in reactie, mag allemaal! Alvast bedankt! xx You're amazing