8,

We renden snel verder en verder de bossen, veel te bang dat ze ons nog zouden achtervolgen, ook al hadden we ze vermoord. We wisten gewoon dat er nog meer zouden komen. Na een tijdje stopten we met rennen. ‘Oké wat doen we nu?’ vroeg ik toen ik eindelijk adem kon halen. ‘Het zal niet lang duren voordat ze ons weer op het spoor zijn. Ze hebben vast een signaal gestuurd naar de andere’ antwoordde Jason. ‘En daarbij dachten ze dat wij een ander sterrenbeeld waren, dat betekend dat die ander niet ver weg kan zijn’ zei Joost. ‘Dus wat doen we nu?’ wilde ik weten. ‘Nou ik denk dat we’ maar verder kwam Jason niet want in de verte was een enorme explosie te horen. ‘Snel weg hier!’ riep Joost. We begonnen gelijk weer met rennen. De explosies klonken steeds dichterbij. Aan het geluid te horen waren er deze keer magiërs bij. We waren niet snel genoeg, een van de vuurstralen raakte op een haar na Joost. Hij viel met een klap op de grond. Er was nog niet eens een seconde voorbij of er stonden 2 magiërs voor onze neus. Joost krabbelde overeind en ging gelijk samen met Jason in de gevechtshouding staan. Al snel kwamen er een aantal slagers aan rennen. Ze waren in totaal met z’n twaalven. ‘Sagi snel weg hier!’ riep Jason. ‘Ik laat jullie hier niet achter!’ riep ik. ‘Je moet wel, jij bent het belangrijkste, wij losse dit wel op’ riep Joost. Veel keuze had ik niet want ze begonnen gelijk met vechten. Een slager probeerde mij aan te vallen, maar ik veranderde zo snel ik maar kon in een centaur en schoot de slager neer met een pijl. Ik keek nog een achterom. Ik zag Joost en Jason wild vechten. Met pijn in mijn hart verliet ik snel de plek voordat ik aangevallen kon worden door een andere slager.

Ik hoorde het wilde gevecht van 100 meter afstand nog steeds. Ik rende nu veel sneller als normaal. Na nog een paar 100 meter gerend te hebben hoorde ik helemaal niets meer van het gevecht. Wat moest ik doen? Ik kon niet alleen zijn. Ik had bescherming nodig. Zou ik moeten wachten tot Jason en Joost klaar waren met vechten. Ik besloot om een schuilplek te zoeken. Toen ik me omdraaide stond er ineens een magiër voor mijn neus. Ik schrok me helemaal rot. Ik had nog nooit met een magiërs gevochten. ‘Jij dacht ons te slim af te zijn?’ zei de magiër. Ik zei helemaal niets. Hij keek me aan met een spottend lachje, en vuurde een lichtstraal op me af. Ik kon hem maar net ontwijken. Ik haalde snel mijn pijl en boog van mijn rug en vuurde een pijl op hem af. Die ontwijk hij ook met het grootste gemak. Ik raakte al licht in paniek. Dit was de eerste keer na mijn training dat ik miste. Ik merkte dus dat magiërs wel degelijk sterker waren dan slagers. Snel vuurde ik 3 andere pijlen op hem af. De eerste twee waren mis, maar de laatste was raak in zijn been. Hij schreeuwde van de pijn. Ik gebruikte het moment om weg te rennen. Natuurlijk zou hij mij achtervolgen, maar daar dacht ik liever nog niet aan. Ik rende sneller dan mijn ‘paardenbenen’ me konden dragen. Hoe groot was dit bos wel niet, vroeg ik me af. Na een tijdje bleef ik staan. Ik hoorde niets. Het was verdacht stil. Te stil. In mijn ooghoek zag ik iets bewegen. Ik draaide me met een ruk om en vuurde een pijl af. De pijl raakte de magiër recht in zijn borst. Zijn ogen werden groot en hij viel stijl achterover op de grond. Ik keek naar het dode lichaam van de magiër. Ik had een magiër vermoord. Ik!.

Blij met mijn overwinning rende ik verder.