Hoofdstuk vijftien: Warning • 15.3

Harry keek naar Jules die vredig in zijn armen lag te slapen. Ze zag er zo onschuldig en breekbaar uit in deze situatie. Hij wist natuurlijk dat ze heel wat sterker dan dat was, dat had hij namelijk zelf al ondervonden. Ze was niet de persoon die zich gemakkelijk door anderen liet doen. Dat was natuurlijk een goed iets.. In zijn ogen dan toch.
Een diepe zucht ontsnapte uit zijn mond toen hij zijn ogen naar het plafond richtte. Normaal gezien had het een witte kleur, maar nu leek het op één donkere massa. Zijn gedachten dwaalden langzaam af naar Zayn en naar wat er in het verleden was gebeurt. Hij had echt nooit verwacht die jongen nog terug te zien. Zeker niet na wat hij gedaan had, en na wat zij zelf gedaan hadden om hem daarvoor te straffen. Het was zijn eigen schuld geweest..

Met wat moeite hield Louis de jongen tegen de koude muur gedrukt. Normaal gezien zou hij dit niet doen bij zijn vrienden, maar Zayn was geen vriend meer. De andere drie jongens die achter hem stonden maakten ook geen aanstalten om Zayn te helpen. Ze zaten allemaal op één lijn.
'Je hebt ons verraden Zayn.' Een jongen met bruin, krullend haar stapte naar voren. Zijn stem klonk hees, maar hij hield hem verdacht goed onder controle. Al snel stond hij naast Louis zodat hij de jongen tegen de muur beter kon bekijken.
'Waarom heb je dat in godsnaam gedaan?' wou hij weten. Niet dat het antwoord veel zou uitmaken, maar hij moest het gewoon weten. Iedereen wou weten wat hem bezield had hen bij de mensen te verlinken.
'Ik kon niet anders! Ze zouden me vermoorden!' verdedigde Zayn zichzelf hopeloos. Hij wist dat het niet genoeg was, en dat zou het ook nooit zijn.
'Dus je vind dat ze wel je beste vrienden mogen vermoorden?!' Louis keek hem doordringen aan en duwde hem nog wat harder tegen de muur. Ze wisten maar al te goed dat ze niet veel tijd hadden voordat de mensen hen zouden vinden. Dankzij Zayn natuurlijk. Ze moesten maken dat ze deze stad verlieten zodat ze zichzelf in veiligheid konden brengen. Eén van hen zou echter de prijs moeten betalen. Ze wisten allemaal wie die persoon zou zijn.
'Het spijt me Zayn, maar we kunnen je gewoon niet meer vertrouwen,' mompelde Harry. Hij wou dit helemaal niet doen, maar er was gewoon geen andere keuze. Hij draaide zich half om zodat hij een voorwerp kon aannemen dat één van de andere twee jongens hem aangaf.
'Nee,' bracht Zayn smekend uit toen hij zag wat het was. Hij kreeg echter de kans niet om zich nog verder te verzetten. De punt van een houten staak boorde zich door zij borst heen waardoor er een luide schreeuw hoorbaar was. Daarna bleef het stil.
Louis liet zijn lichaam eindelijk los waardoor het onmiddellijk in elkaar zakte.
'We moeten weg,' was het laatste wat er nog gezegd werd.

Sindsdien had Harry nooit meer iets gehoord van Niall. Hij was één van de andere twee jongens die toen ook nog aanwezig waren. Eigenlijk wist hij niet eens of Niall nog wel leefde.
De andere jongen, Liam, kwam hij zo nu en dan nog wel eens tegen. Maar hij was natuurlijk zijn eigen weg gegaan sinds het voorval.
Harry en Louis waren de enigen die samen waren gebleven.