Why me? And what am I suppose to do with you? 33

Ik was blij dat ik alleen thuis was, mijn broers en Jackson waren weer naar de zee gegaan om elkaar te verslaan met surfen. Mijn moeder had behoefte om te shoppen en waarschijnlijk ook weer belachelijk veel geld uit te geven, maar deze kans gaf mij wel alle tijd, want ze zouden allemaal lang wegblijven. Ik zou zelfs alleen eten.

Jesses handen die over mijn rug omhoog strijken en zich dan door mijn lange haren verstrengelen trekken mijn aandacht weer. Zou hij eigenlijk het water voelen? Ja toch, want hij kon mij toch ook gewoon aanraken? Jesse grinnikt waardoor ik naar hem opkijk. 'Blijf eens uit mijn gedachten'. Zeg ik en steek mijn tong uit. 'Ja, ik voel het water omdat ik met jou verbonden ben.' Zijn haren waren inderdaad nat. 'Verbonden?' 'Ja, sinds jij hier bent komen wonen en mij aanraakte en dus ook contact maakte is er een band tussen ons ontstaan waardoor ik weer een beetje zoals jij ben, laten we zeggen. Ik kan jou aanraken, ik voel het water, dat kon ik voordat jij er was niet.' Ik grijns breed en ga op mijn tenen staan terwijl ik mijn handen tegen zijn wangen aanleg. 'Heb je toch nog heel wat goed te maken met mij doordat ik je onbewust zo heb geholpen.' Zeg ik en geef hem een korte kus. 'Wie zegt dat ik je er dankbaar voor ben.' Grijnst hij terug en duwt me toch wel wat hard tegen muur aan en drukt zijn lijf tegen het mijne. Ik kijk hem diep aan in zijn ogen terwijl ik het opkomende gevoel probeer te onderdrukken, want dat zou toch iets te vergaan..denk ik. 'Nou, ik zeg dat, omdat jij mij niet met rust kunt laten.' Lach ik zacht en laat mijn handen via zijn borstkas afzakken naar zijn onderrug, tot op zijn kont waar ik zachtjes in knijp met zijn vurige kus tot gevolg. De tinteling in mijn onderbuik die ik probeerde tegen te houden laait meteen weer op waardoor ik net zo vurig te antwoord. Maar voordat een van ons ook maar verder kan gaan klinkt er beneden een hard knal. Meteen stoppen we en laat Jesse de douche uit gaan. Langzaam laat ik hem los terwijl beneden nog een knal klinkt. Ik stap vlug de douche uit terwijl ik een grote handdoek om mijn middel heen sla en de gang op loop. Als er nog een knal klinkt veer ik licht op maar weet mijn gil in te houden. Ik zak een beetje door mijn knieën en kan net de voordeur zien. Snel en stil glip ik de trap af en ben net op tijd in de keuken want de voordeur breekt open. Met hulp van Jesse weet ik een groot en scherp mes te krijgen zonder lawaai te maken. Stil druk ik mij tegen de muur en kijk voorzichtig om de hoek wanneer de eerste voetstappen klinken op onze vloer. Het is Jesse die mij op tijd terug trekt. Mijn ogen vallen op mijn eigen weerspiegeling in het raam, al is het donker in de keuken. Ik vloek in mijn gedachten en probeer mij stil te verplaatsen naar de bijkeuken die een trap naar de eerste verdieping heeft. Weer terug op mijn kamer grijp ik mijn T-shirt en onderbroek die ik vlug aan trek. 'Wie is het?' Stel ik de vraag in mijn gedachten, bedoeld naar Jesse die zijn schouders ophaalt. 'Ik kan het niet zien'. Wanneer de trap begint te kraken weet ik dat deze onbekende naar boven komt en mijn hart begint nog sneller te kloppen, sneller dan het ooit heeft gedaan en waarschijnlijk zal doen als mijn hart niet uit mijn borstkas knalt.