24 - Change

Ik loop voor iederen uit opweg naar school, sneller dan ooit. Ik moest en zou Loria spreken. Ik had mijn college-jacket aan zoals altijd, maar het voelde niet juist. Eens op school ga ik opzoek naar een lang, blond meisje, maar ik vindt haar niet.
Ik voel een tik op mijn schouder en draai me geïrriteerd om, dit was niet het moment om me lastig te vallen. Ik staar in een stel ogen, die ik nog nooit eerder van zo dicht had bekeken. Ze zijn fel en blauw.
"Zocht je me?" vraagt de stem van de ogen grijnzend. Ze had helemaal geen make-up op en haar lange haren waren zo goed als met de grond gelijk gemaakt. Nu had ze een speels, vurig kapsel dat rossig geverfd was, iets waar ze perfect mee weg komt. "Loria?" vraag ik haar ontzet, ik loop om het meisje heen om haar beter te bekijken. Haar kleren waren ook niet meer zoals een tijdje geleden. Ze droeg een los houthakkers hemd, een slordige skinny en een stel versleten vans. Op haar hoofd had ze een ruime muts.
"Oah, de échte Loria komt ook eens kijken?" vraag ik haar, ik tik tegen haar muts en ze grijnst naar me en sluit me in een knuffel.
"Ik ben zo blij dat je me wakker hebt geschudt!" Cheerleaders komen voorbij en kijken ons minachtend aan. "daar ben ik ook mee gestopt." vult ze de vieze blikken af. Tja, als je nu zo naar haar kijkt. dat is geen cheerleader meer, dat zal ze nooit meer zijn.
"Nialler,.." begint ze, ze neemt me vriendschappelijk bij de hand en zet me neer op een bank aan de zijkant van de gang, ze zet zich naast me in klaarmakerzit. In haar oor zit een dik buisje dat in haar oor een gaatje maakt van een halve centimeter maakt en in het gaatje erboven zitten een kettingetje met veer aan. Ik lach guitig naar haar, ze was zo.. zo Loria.
"Toen je het uitmaakte, slaagde er een schakelaar om. Waarom zou ik hier niet kunnen zijn zoals ik thuis ben? Ik was twee personen. Mijn vrienden van thuis begrepen niet hoe ik zo verschillend kon zijn." Ze speelt met haar veter en kijkt nu op van haar schoen. "Loria, die bitch die jij kende, dat ben ik niet." zegt ze nadrukkelijk. Ze kijkt me diep in de ogen om het me duidelijk te maken. Iets in de manier waarop ze kijkt doet me denken aan een jongen, met veel donkerdere ogen, Liam.
"Liam zei dat hij niet met me flirtte gisteren." zeg ik snel en zacht, niemand mag het horen. Ze kijkt verward en draait haar hoofd naar de muur, zodat niemand buiten ik haar lippen zou kunnen lezen.
"Maar jullie hadden toch gezoend?" sist ze in de war.
"Het was misschien toch allemaal maar een spel.." zeg ik luidop, niemand zou daar iets uit kunnen maken, buiten Liam, die aan de overkant van de gang staat te kletsen met zijn onechte vriendin. Liam bijt bezorgd op zijn lip en zij lijkt helemaal uit te vliegen tegen hem, maar dat met amper geluid.
Ik staar hem vanonder mijn wimpers aan. "Dat kan toch niet?" zegt ze ontzet, aan haar gezicht kun je zien dat ze diep nadenkt. "Niall?"
Ik kijk op van Liam naar haar. "Vindt je me zo ook nog aardig?" zegt ze uit het niets, na een korte stilte. Ik moet glimlachen bij de vraag. "Zo ben je toch veel beter? Je bent veel liever en zo.. anders. Je doet je naam zeker goed als je het mij vraagt." Ik knik overtuigt.
"Wat dacht je ervan als we na school een stukje gaan lopen?" stel ik voor, ze zucht en schudt haar hoofd. "Als je nu zei 'een koffietje gaan drinken' dan zou ik ja zeggen, maar lopen.." zegt ze suggestief. Ik knik begrijpelijk. "Dan zal het voor een andere keer zijn." speel ik op haar in.
Ze schudt ruw haar hoofd. "Komt niets van in, wij moeten nog dingen bespreken, Horan." Ze grijnst en plaatst een zoen op mijn wang, met haar lippen die enkel een laagje natuurlijke lippenbalsem dragen en geen lagen vuile cosmetische lipgloss meer.
"Goed, we hebben een deal." zeg ik, ik knuffel haar en loop naar Liam en de andere jongens toe als Loria zich naar haar eerste les begeeft.